Zygmunt III Waza
Urodził się 20 VI 1566 r. w Gripsholmie, był synem króla szwedzkiego Jana III i Katarzyny Jagiellonki. 19 VIII 1587 r., dzięki poparciu Jana Zamoyskiego, został wybrany królem Polski. Już początek panowania doprowadził do konfliktu z księciem Maksymilianem, którego część szlachty obwołała królem 22 VIII. Zygmunt III Waza był fanatycznym katolikiem, swoimi działaniami zrażał do siebie zarówno protestanckich Szwedów, jak i polski obóz reformacyjny. Dążył do wzmocnienia władzy królewskiej i wprowadzenia w Polsce monarchii absolutnej na wzór hiszpański, co oczywiście nie przysporzyło mu popularności wśród szlachty. Otaczał się niewielką grupą faworytów, wśród których dominowali jezuici. W 1592 r. został królem Szwecji. Podjął tajne rokowania Habsburgami, którym za 400 tys. guldenów i pomoc w umocnieniu się na tronie szwedzkim chciał odstąpić koronę polską. Ujawnienie tych planów wywołało skandal, lecz nie wpłynęło na prowadzoną przez króla politykę.
Za panowania Zygmunta III Wazy Polska została uwikłana w liczne konflikty, z którymi wyszła ze znacznymi zdobyczami terytorialnymi.
Gdy w 1599 r. sejm szwedzki ogłosił jego detronizację, przyznał Polsce prawo do północnej Estonii, co zapoczątko -
wało trwające z przerwami przez 30 lat, wojny polsko -szwedzkie. W 1605 r. Zygmunt III Waza poparł wyprawę Dymitra Samozwańca I na Moskwę. W 1610 r. hetman S. Żółkiewski rozbił armię rosyjską i opanował Kreml. Nie udał się plan osadzenia na tronie rosyjskim królewicza Władysława
m.in. dlatego, że król zamierzał sam objąć ten tron.