dążeniach wielkich mocarstw europejskich, a co za tym idzie w sprzeczności wzajemnych interesów i rodzących je konfliktach. Niemcy dążyły do zbudowania mocarstwa o znaczeniu europejskim i światowym, obejmującym także kolonie w Afryce i Azji. Austro-Węgry dążyły do opanowania terenów bałkańskich, analogicznie jak Rosja, która domagała się także otwarcia cieśnin tureckich dla floty rosyjskiej na Morze Śródziemne. Francja chciała odzyskać, utracone na rzecz Niemiec w 1871 roku, Alzację i Lotaryngię oraz ograniczyć wpływy niemieckie w Europie. Wielka Brytania dążyła do utrzymania swej dominującej pozycji militarnej, gospodarczej i politycznej w świecie oraz rozszerzenia swych wpływów na Bliskim Wschodzie i Turcji. Wielka Brytania była wówczas potęgą finansową i miała najsilniejszą flotę wojenną, która gwarantowała jej bezpieczeństwo przed obca inwazja i zapewniała dostawy w przypadku wojny. Wielka Brytania stała na stanowisku zasady "poziomu dwóch potęg" ( Two Powers Standard) - flota angielska ma była potężniejsza niż dwie najsilniejsze po brytyjskiej floty wojenne razem złączone. W owym czasie Niemcy zaczęły powoli opanowywać coraz bardziej handel zamorski, godząc tym samym w interesy angielskie. Konflikt interesów angielsko-niemieckich zaostrzył się z chwilą, gdy Niemcy rozpoczęły budowę wielkiej floty wojennej. W 1898 roku parlament Rzeszy uchwalił kredyty na budowę silnej niemieckiej marynarki wojennej. W Niemczech rozpoczęła się szeroka akcja propagandowa, która miała także antyangielskie odcienie. W 1907 roku Niemcy opracowały plan budowy 12 wielkich pancerników najnowszego typu "Dreadnought" (Nie bój się niczego). W tym momencie Anglia uznała, iż jej dotychczasowa supremacja na morzach jest poważnie zagrożona.
Tak więc antagonizm niemiecko-francuski, mający swe podłoże w Alzacji i Lotaryngii, a także w Afryce; antagonizm niemiecko-angielski, wyrastający z rywalizacji gospodarczej i kolonialnej, a przede wszystkim z wyścigu zbrojeń na morzu; antagonizm niemiecko-rosyjski i austriacko-rosyjski na Bałkanach i na Bliskim Wschodzie, były głównymi przyczynami wszystkich konfliktów na początku XX wieku.
Powstanie dwóch bloków militarnych.
W 1871 roku we Frankfurcie nad Menem został podpisany pokój kończący wojnę francusko-pruską (1870-1871). Przegrana Francji niosła za sobą olbrzymie konsekwencje. Francja zobowiązała się oddać Niemcom Alzację i Lotaryngię oraz zapłacić ogromną kontrybucję w wysokości 5 miliardów franków w złocie. Postanowienia pokoju wywołały ogromne niepokoje we Francji. Wśród społeczeństwa francuskiego pojawiły się głosy niezadowolenia. Klęska z Niemcami upokorzyła godność narodową Francuzów.
