Czasy unii polsko- saskiej zawsze budziły wiele emocji, stawały się obiektem politycznych przepychanek i manipulacji, które doprowadziły w końcu do stanu, w którym ogromna część społeczeństwa polskiego dostrzegała jedynie niekorzystne strony panowania Sasów na polskim tronie. Trudno jest się przeciwstawić opiniom wielu wybitnych historyków, którzy uznali lata 1697- 1763 za godny pożałowania okres zepsucia i upadku.

Oświecenie w Rzeczypospolitej można było podzielić na trzy fazy:
· Wczesna- od lat 40 do 1764r.
· Dojrzała (czasy stanisławowskie)- od 1764 do 1795r.
· Schyłkowa (późne oświecenie lub oświecenie postanisławowskie)- od 1795 do 1822r.
W fazie dojrzałej panował Stanisław August Poniatowski-ostatni król Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Czasy saskie zapoczątkował władca Saksonii, który w 1697 roku został koronowany na króla Polski jako August II. Rzeczpospolita zawarła unię personalną z Saksonią, której armia liczyła 30 tysięcy żołnierzy, a ludność państwa w większości wyznawała luteranizm. Sam August, chcąc zjednać sobie Polaków, przeszedł na katolicyzm.

Autor: Mateusz Janiec (Meshaish)

" Blaski i cienie czasów Stanisławowskich"

Panowanie Stanisława Augusta Poniatowskiego to lata: 1764- 1796. Jest ono dość kontrowersyjne. Bywa tematem wielu książek i rozprawek, najwybitniejszych historyków. Niektórzy sądzą, że było ono jak najbardziej "na plus", inni zaś uznają je za porażkę.