Polska w XVII i pierwszej połowie XVIIIw przeżywała okres licznych wojen, powstań i całkowitego kryzysu władzy. Z ogromnej potęgi i bardzo wpływowego państwa zmieniła się w królestwo, w którym panowała nie dbająca o interesy kraju, łatwa do przekupienia przez wpływowych władców sąsiednich monarchii magnateria. Ingerencja sąsiednich narodów w sprawy Rzeczpospolitej była na tyle duża, że narzucano Polsce władców. Niestety niejednokrotnie byli oni niezdolni do sprawowania rządów, nieudolni i doprowadzali do powolnego upadku Rzeczpospolitej. Aby polska XVII i XVIIIw. mogła rozwijać się tak znakomicie jak w wieku XVI należałoby dokonać kilku znaczących reform.
Pierwszym powodem, dla którego Rzeczpospolita zaczęła podupadać było wzbogacenie się i wzrost znaczenia magnatów. W czasach wielu wojen, kiedy majątki większości szlachciców zostały niemal doszczętnie zniszczone to magnaci, których folwarki znajdowały się w różnych częściach kraju mieli możliwość odbudowania swojego dobytku (pieniądze z ocalałych folwarków zasilały odbudowę starych, zniszczonych posesji). W takiej sytuacji biedna, często bezdomna szlachta szukała schronienia u swojego magnata zatrudniając się na magnackich dworach jako prosta służba. Spowodowało to, że tylko magnaci byli grupą zdolną glosować na sejmach i rządzić państwem. Niestety miało to opłakane skutki. Wprowadzenie zasady „liberum veto” – wolne, nie pozwalam, umożliwiało jednemu człowiekowi zerwanie obrad całego sejmu i unieważnienie wszystkich uchwalonych praw. Doprowadziło to do chaosu w państwie, gdyż jeden przekupiony przez wroga rzeczpospolitej poseł, mógł unieważnić okrzykiem „veto” wszystkie uchwały, które mogły wtedy uratować Polskę przed całkowitym upadkiem.
Sądzę, że pierwszą rzeczą, którą należało zrobić w naszym państwie w XVII wieku było zastąpienie zasady jednomyślności na rzecz głosowania większością głosów. Umożliwiłoby to systematyczne uchwalanie praw i dobre funkcjonowanie Rzeczpospolitej, mogącej umacniać się dzięki wprowadzaniu nowych podatków np. na powiększenie wojska.
Niestety wprowadzenie tej reformy okazało się niemożliwe z powodu buntów magnaterii zwanych rokoszami, które obaliły siły królewskie w starciu i zmusiły króla do odwołania się od przeprowadzania jakichkolwiek reform. Sądzę, że w tej sytuacji król Jan Kazimierz zamiast dawać magnaterii wolną rękę do sprawowania władzy w Polsce powinien zwrócić się o pomoc do sojuszników i odeprzeć magnackie powstanie. Zwiększyłoby to szacunek do niego i umocniło jego pozycję, dzięki czemu mógłby sprawniej rządzić państwem.
W Polsce panował chaos. Władcy nie potrafili zmusić silnej i bogatej magnaterii do posłuszeństwa.