Polska Piastów

Podzielenie dzielnicowe

Druga połowa XII i cały wiek XIII określany jest w dziejach Polski jako czas rozbicia dzielnicowego. Został on zapoczątkowany po śmierci Bolesława Krzywoustego w 1138 roku, który w swoim testamencie podzielił państwo polskie między swoich synów oraz uniemożliwił możnym panom i władcom zdobywania tronu dla swych potomków.

Poczet królów i książąt polskich.

Dynastia Piastów:

Mieszko I (ok.960-992)
Bolesław Chrobry (992-1025)
Mieszko II Lambert (1025-1034)
Kazimierz I Odnowiciel (1034-1058)
Bolesław II Szczodry (1058-1079)
Władysław I Herman (1079-1102)
Bolesław III Krzywousty (1102-1138)
Władysław II Wygnaniec (1138-1146)
Bolesław IV Kędzierzawy (1146-1173)
Mieszko III Stary (1194-1202)
Kazimierz II Sprawiedliwy (1177-1194)
Leszek Biały (1194-1227)
Władysław Laskonogi (1228)
Henryk I Brodaty (1232-1238)
Konrad I Mazowiecki (1241-1243)
Bolesław V Wstydliwy (1243-1279)
Leszek Czarny (1279-1288)
Przemysł II (1295-1296)
Władysław Łokietek (1306-1333)
Kazimierz III Wielki (1333-1370)
Zbigniew (1102-1107)
Mieszko I Plątonogi (1210-1211)
Henryk II Pobożny (1238-1241)
Henryk IV Probus (1288-1290)
Bezprym (1301)
W okresie rozbicia dzielnicowego książętami zwierzchnimi byli książęta panujący w Krakowie.

Panowanie Bolesława Krzywoustego, jego testament i rozbicie dzielnicowe.

W1114 roku Bolesław wmieszał się w sprawy Czech, interweniując na rzecz wygnanego z Czech Sobiesława, zajął wówczas Kłodzko. W tej sytuacji panujący w Czechach Władysław zrezygnował z trybutu ze Śląska. Potwierdzeniem tego układu było małżeństwo Krzywoustego z Salomeą, siostrą żony Władysława czeskiego .