Próby zjednoczenia ziem polskich, podzielonych po śmierci Bolesława Krzywoustego, podejmowało wielu Piastów. Najbliżsi zrealizowania tych planów byli książęta śląscy: Henryk Brodaty i Hentyk Pobożny. Ich zamiary pokrzyżował jednak najazd tatarski w 1241 r. Polską koronę zdobył dopiero pod koniec XIII w.

Podczas rozbicia dzielnicowego rola Polski w Europie znacznie zmalała. Niewielkie i słabe księstwa nie były równorzędnymi partnerami dla wielu europejskich potęg. Liczne granice i opłaty celne, a także rabunki, którym nie potrafili zapobiec książęta, nie sprzyjały rozwojwi handlu.
Rozbicie dzielnicowe miało jednak pewne zalety.

Początek rozbicia dzielnicowego jest utożsamiamy z momentem egzekucji testamentu Bolesława Krzywoustego w 1138 r. Miał on uregulować sprawę następstwa tronu i organizacji władzy w Polsce. Jednak w efekcie doprowadził do całkowitego rozbicia kraju na kilka samodzielnych dzielnic, które dodatkowo ulegały dalszym podziałom.

1.Polska dzielnicowe
-Aby zapobiec walkom władzę, Bolesław Krzywousty podzielił kraj między swoich synów . Dokonał tego w specjalnym statucie, który wszedł w życie po jego śmierci .
-Władzę zwierzchnią nad wszystkim dzielnicami miał sprawować najstarszy z rodu (Senior). W praktyce jednak spory i walki między książętami doprowadziły wkrótce do jeszcze większego rozdrobnienia i osłabienia kraju .