Często ludzie nie zastanawiają się nad tym co przyniósł im los. Jest to dla nich codziennością, że mają dom, rodzinę, przyjaciół, zdrowie lub pieniądze. Są jednak ludzie głodni, samotni, pozbawieni miłości i wsparcia na każdym kroku. Nie wszyscy z nich będą mieli w przyszłości tyle szczęścia by zmienić swoją sytuację życiową.
Ja jestem szczęśliwym człowiekiem. Nie urodziłam księżniczką, nie żyje w blasku reflektorów, ale nie jest to dla mnie ważne. Według mnie podstawą jest to, do czego mogę dojść sama i zapracować na to własnym trudem i zaangażowaniem. Doceniam fakt, że urodziłam się w kochającej rodzinie, że jestem zdrowa i mogę żyć na odpowiednim poziomie społecznym w wolnym kraju. Nigdy też nie doznałam żadnej rażącej krzywdy. Moje życie do tej pory było szczęśliwe i udane. Nie zamierzam prosić losu o więcej, np. międzynarodową karierę, bo sława i pieniądze nie są w życiu najważniejsze. Radość sprawia mi każdy dzień, czy promyk słońca. Jestem szczęśliwa, że mogę chodzić do szkoły, uczyć się, rozwijać swoje zainteresowania. Cieszę się, że jestem lubiana i akceptowana taką jaka jestem.
Z tych, według niektórych błahych przyczyn, uważam się za niezwykłego szczęściarza, przed którym otwierają się drzwi wspaniałego życia. Do tej pory umiałam doceniać każdy dar od losu i mam nadzieję, że w przyszłości wielka wdzięczność za wszystkie otrzymane łaski nadal będzie moim atutem.