Jedna z głównych postaci ?Antygony? Sofoklesa jest Kreon.. W ciągu trwania dramatu przechodzi metamorfozę. Autor ukazuje dwa jego oblicza przed i po śmierci najbliższych
Kreon jako władca Teb, stojący na straży państwa, przyjmuje za najwyższą wartość państwo i dobro publiczne. Jest on tyranem, chociaż sam nie zdaje sobie sprawy ze szkodliwości swojego działania. Jego celem jest wyłącznie wydawanie zakazów i karanie tych, którzy je łamią. Uważa, że dla dobra państwa władca nie powinien pobłażać nikomu nawet członkom rodziny. Widać tu bezwzględność wobec wszystkich osób, które go otaczają. Nie dostosowuje się do praw boskich i uważa, własne przez siebie ustanowione za najważniejsze. W jego rządach nie ma miejsca na religię i tradycje. Nie przejmuje się życiem innych. Świadczy o tym sposób, w jaki potraktował Polinejkesa. Rzuca jego ciało na pożarcie krukom tym samym je bezcześci. Surowo karze Antygonę, która sprzeciwia się jego zakazowi. Wrzuca ją żywcem do skalistej jamy gdzie jest skazana na głodówkę. Sposób w jaki ją potraktował jest niezwykle okrutny jednak król uważa swoje postępowanie za słuszne gdyż pobłażliwość świadczyła by o jego słabości. Obawiał się, że niedopełnienie obietnicy ukarania winnych rzuciłoby go w złym świetle i spotkało ostra krytyką obywateli. Nawet prośby syna Hajmona nie były w stanie zmienić jego decyzji. Boi się przyznać rację własnemu synowi, który opowiada się za Antygoną. Zaślepiony pycha Kreon nie widzi, że niszczy swoich bliskich. Jest człowiekiem gwałtownym, skorym do gniewu i nieustępliwym. Jego upór i przesadne ambicje są godne potępienia. Strach przed utrata władzy i autorytet nie dają dość do głosu sercu. W końcu się jednak opamiętuje. Wszystkie ideały, którymi się kierował przechodzą na drugi plan. Jednak jest już za późno. Spotyka go za to stosowana kara. Przypłaca samobójczą śmiercią najbliższych ? żony i syna. Jednak w całym systemie sprawowania władzy można zauważyć pozytywne cechy. Nie można uznać go za złego człowieka z powodu ostrego stosowania prawa. Jako król ja chciał jak najlepiej dla państwa i ludu. Pragną utrzymać ład i porządek. Natychmiast reagował na akty buntu, co świadczy o ogromnym oddaniu państwu.
Uważam, że Kreon, mimo wielu negatywnych cech, był dobrym człowiekiem. Sądzę, że nie można mieć mu za złe tego, iż działał według prawa. Jednak gdyby rządząc miastem kierował się nie tylko rozumem, ale też uczuciami, oszczędziłby cierpienia swoim bliskim i cieszyłby się większym uznaniem wśród podwładnych.
