Romeo to tytułowy bohater dramatu Williama Szekspira. Był mieszkańcem Werony, potomkiem pana Montekiego i podobnie jak jego rodzina, nie lubił Kapuletów.
Młodzieniec był bardzo przystojny i szlachetny. Dbał o swój wygląd. Był dobrze zbudowany, tak wiec pojedynki nie sprawiały mu problemów. Udowodnił to szczególnie wtedy, gdy zabił Tybalta.
Był niekonsekwentny, uparty i nieopanowany. Na balu u Kapuletow ze wzajemnością zakochał sie w Julii, nie wiedząc, ze pochodzi ona ze znienawidzonego rodu Kapuletow. Romeo tak mówił o miłości do Julii: "Dowiedz sie zatem, ze anioł kobieta, Którą ukochał, jest z krwi Kapuleta. Jego to dziecko i nadzieja cala; Jak ja ją, tak ona mnie pokochała, I do jedności, która nas już splata, Brakuje tylko, byś nas ty dla świata Stula zjednoczył. Gdzie, o jakiej dobie Dozgonną miłość przysięgliśmy sobie, Powiem Ci idąc, czcigodny kapłanie; Błagam ćię tylko, niech sie to dziś stanie." Był bardzo odważny, gdyż naraził życie, aby spotkać sie w ukochana. Dziek Julii zmienia swoje życie; pokornieje, dojrzewa wewnętrznie.
Wielkie uczucie do Julii uświadamia mu, ze życie ma sens tylko przy jej boku. Kiedy zostaje skazany na wygnanie mówi: "Zewnątrz Werony nie ma świata, Tylko tortury, czyściec piekło samo! Stad być wygnanym, jest to być wygnanym ze świata."
Na podstawie "romea i Julii" możemy mówić o ogromnym wpływie miłości na ludzkie życie. Może ono mieć pozytywne znaczenie, ale również w niektórych przypadkach prowadzić do śmierci.
