Książka Stephenie Meyer stała się najpopularniejszą książką na całym świecie.
Książka opisuje miłosne perypetie zwykłej nastolatki [Beli Swan], która zakochała się w niezwykłym chłopcu[Edward Cullen]. Jej rodzice się rozwiedli, a po ponownym ślubie matki, postanowiła się przenieść do ojca mieszkającego w małym miasteczku Foks. Byłą osobą bardzo opiekuńczą, dojrzałą i odważną. W szkole stałą się sensacją, ale osobiście nie lubiła być w centrum uwagi. Bądź, co bądź była niezdarą. Edwarda Cullena zauważa już pierwszego dnia i nie może przestać o nim myśleć. Przystojny jak młody bóg, najwyraźniej bogaty, wszechstronnie uzdolniony. Chłopak ideał, a mimo to ich znajomość rozpoczyna się od niezbyt miłego spotkania. Bella bardzo szybko odkrywa, że obiekt jej westchnień nie jest zwykłym człowiekiem. Trochę dłużej zajmuje jej wydedukowanie, że to wampir. Gdy nie mają już przed sobą tajemnic wszystko układa się po jej myśli. Jednak szczęśliwe chwile nie trwają długo. Chłopak zaproponował jej wspólny mecz z jego rodziną. Dziewczyna z chęcią się zgodziła, ale to nie wyszło jej na dobre… Na mecz przybywa trójka innych wampirów, którzy nie są tacy jak Cullennowie. Rodzinka Cullenów to najprawdziwsi krwiopijcy, tyle że cywilizowani. Nie napadają na ludzi, a odżywiają się jedynie krwią zwierząt (czyli są wegetarianami, jak to określa gustujący w pumach Edward). Wśród nich był osobnik o imieniu James. Tropienie było jego obsesją, a zapach Belli nie dawał mus pokoju. Edward postanowił wywieźć Bellę do Phoenix, ale dziewczyna protestowała nie chcąc ranić ojca. Jednak nie miała wyboru jeśli chciała przeżyć. James okazał się być sprytniejszy niż się zdawał. Twierdził że przetrzymuje matkę dziewczyny, która z chęcią uratowania jej zgadza się na propozycję wampira. Zrozumiawszy że została oszukana, próbuje uciec jednak nie ma szans z sadystycznym Jamesem. W samą porę przybywa Edward, który jest najszybszy ze swojej rodziny. Walczy z wrogiem, jednak tamten jest silniejszy. James odrzucił go i zdążył ugryźć Bellę i wtedy przybywają pozostali członkowie rodziny Cullenów. James zostaje spalony a Edward z wielkim trudem wysysa jad z ręki Belli, zapobiegając jej przeobrażeniu. Książka kończy się happy Endem. Edward zabiera Bellę na bal snując plany na przyszłość. Belli, zapobiegając jej przeobrażeniu. Książka kończy się happy Endem. Edward zabiera Bellę na bal snując plany na przyszłość. Warto również wspomnieć o niezwykłych zdolnościach Cullenów. Edward potrafi czytać w myślach, co ułatwia rodzinie sprawdzenie czy nikt nie domyśla się ich inności wśród ludzi. Jego przyszywana siostra Alice ma wizję przyszłości a jej partner Jasper ma umiejętność kontroli nastroju Książka jest typem romansu jednak występuje w niej parę fragmentów grozy. Cały czas czytelnik utrzymywany jest w napięciu i oczekiwaniu na dalszy ciąg wydarzeń.. Zakończenie powieści aż za bardzo zachęca do sięgnięcia po kolejną część. Dialogi są naturalne i często wywołują odruchowy uśmiech. Bardzo dobrze widać, jak para bohaterów stopniowo zaczyna prowadzić coraz swobodniejsze rozmowy. Pani Meyer zasłużyła sobie na mój podziw również dzięki temu, że nie przywiązała się zanadto do nich. W kluczowym momencie książki nie zawahała się przed porachowaniem Belli kości. W iluż to książkach w ostatniej chwili zawsze na pomoc dziewczynie przybywał ukochany, ratując ją od choćby najmniejszego zadrapania? Tutaj nie ma lekko. Cóż, ponoć miłość czasem boli. Trzeba zwrócić uwagę także na wydanie książki. Brak w nim literówek i błędów interpunkcyjnych. Warto przyjrzeć się okładce: głęboka czerń i blade, wręcz białe dłonie trzymające jabłko. Do tego jest polakierowana i stosunkowo sztywna. Krótko mówiąc: prostota i elegancja. Osobiście polecam przeczytanie Zmierzchu, ponieważ utwór ten jest treściwy i bardzo ciekawy.