Oda do radości to utwór Fryderyka Schillera, który został napisany w 1786 roku. Tekst utworu znany jest jako fragment IX symfonii Beethovena. Wersja instrumentalna Ody w wykonaniu Herberta von Karajana została przyjęta jako Hymn Unii Europejskiej Muzyk zinstrumentował ten utwór na fortepian, instrumenty dęte i orkiestrę symfoniczną. Oficjalnie po raz pierwszy hymn wykonano w 1972 roku na Dniu Europy
Warto się zastanowić, dlaczego właśnie Oda do radości została wybrana na hymn Unii Europejskiej.
W utworze tytułowa radość podmiotu lirycznego wynika z boskości, miłości, szczęścia, zwycięstwa, a również z nieśmiertelności. Pojawia się także uczucie przyjaźni, braterstwa oraz poczucie wolności.
Ma ona charakter uroczysto - patetyczny, który chwali wielkie idee, znakomitych ludzi, oraz niesamowite wydarzenia. Występuje tu patos i wiele motywów mitologicznych. Oda wzywa ludzi do zbiorowego działania, stawia przed młodymi ludźmi szczytne wyzwania, wyzwala energię i chęć do działania. W utworze pojawia się również zachęta/wezwanie do aktywności życiowej, czyli bunt przeciwko całemu światu i tworzenia lepszego życia. Oda stara się też udowodnić, że siła taka jak miłość jest potężniejsza od rozumu. Pojawia się także uczucie przyjaźni oraz zwycięstwo, poczucie doskonałości i wolności. Ostatnie wersy ?Ody? zawierają obraz powstającego nowego świata, daje ludziom siłę do dążenia, ku lepszej przyszłości.
W utworze podmiot liryczny apeluje do społeczeństwa, aby żyli oni we wspólnocie. Według tej zasady każdy człowiek winien wcielać w życie zasady miłości oraz braterstwa, także chwalić wolność. W przekonaniu poety właśnie od jednoczenia się z ludźmi zależy szczęście i radość.
