Szkło - twarda, krucha, bezpostaciowa, najczęściej przezroczysta masa zbudowana głównie z krzemianów. Skład szkła jest często wyrażany jako procentowa zawartość tlenków SiO2, tlenków litowców i berylowców, tlenków B2O3, PbO, Al2O3 i innych.
Szkło ma własności izotropowe. Ogrzewane stopniowo mięknie i może być formowane. Źle przewodzi ciepło i elektryczność. Otrzymuje się je przez stapianie piasku kwarcowego z sodą, wapieniem, (topniki), niekiedy także z potażem i boraksem, substancjami klarującymi i odbarwiającymi lub barwiącymi. Po stopieniu z mieszaniny formuje się wyroby a następnie całość bardzo wolno schładza (odprężanie szkła).
Naturalne szkło posiada barwę zielonkawą pochodzącą od tlenków żelaza (zanieczyszczenia piasku; np. FeO). Aby uzyskać szkło bezbarwne do piasku dodaje się utleniaczy (np. arszenik, azotan(V) sodu) oraz związków o barwie dopełniającej (fizyczne odbarwienie szkła). W celu uzyskania szkła o specjalnych własnościach używa się odpowiednich dodatków, np. aby otrzymać tzw. szkło „kryształ” dodaje się do zwykłego szkła (sodowo-wapniowe) związków ołowiu, aby otrzymać szkło żaroodporne dodaje się związków glinu.
Szkło służy do produkcji szyb, opakowań szklanych, reflektorów, sprzętu laboratoryjnego i optycznego, światłowodów, waty szklanej, duranu.
Właściwosci szkła
1) materiał izotropowy
2) słaby przewodnik dla elektryczności
3) materiał o dużej odporności chemicznej (nie jest odporny na działanie kwasu fluorowodorowego)
Klasyfikacja szkła
1) Szkło budowlane: płaskie walcowane i ciągnione, zespolone, hartowane, barwne nieprzejrzyste, piankowe, szkła budowlane są zazwyczaj szkłami sodowo-wapniowo-potasowo-krzemianowymi.
2) Szkło jenajskie zwane też szkłem boro-krzemianowym - po raz pierwszy wynalezionym w Jenie (Niemcy), które cechuje stosunkowo niską temperaturą topnienia (ok. 400 C), łatwością formowania i jednocześnie wysoką odpornością na nagłe zmiany temperatury. Jest ono stosowane w sprzęcie laboratoryjnym i kuchennym. Jego odmianą jest szkło pyrex, które posiada skład znacznie ulepszony w stosunku do szkła jenajskiego.
3) Szkło ołowiowe (kryształowe) - przepuszczalne dla ultrafioletu, o bardzo wysokim współczynniku załamania światła. Jest bezbarwne lub o odcieniu żółtym lub fioletowym. Gęstość 3,4 - 4,6 g/cm3. Używane do produkcji wyrobów dekoracyjnych, soczewek optycznych, przezroczystych osłon przed promieniowaniem rentgenowskim (o grubości równoważnej zwykle 2 lub 5 mm ołowiu) i promieniowaniem gamma.