„Jednym z głównych źródeł kultury europejskiej jest chrześcijaństwo ze swoją Księgą świętą – Biblią. Nie można zrozumieć kultury i literatury polskiej bez znajomości Pisma świętego” (Kazimierz Bukowski: „Biblia a literatura polska.”

Chciałbym zwrócić tutaj uwagę na dwa określenia: Księga święta i źródło kultury.

„Biblia jako najpopularniejsza Księga wszechczasów” zgadzam się z tą opinią w stu procentach. Popularność Biblii postaram się opisać pokrótce w poniższych argumentach.

Biblia weszła tak głęboko w kulturę całego naszego świata, naszej cywilizacji, że trudno jest jej nie znać i nie szanować.

„BOGURODZICA”
Najstarszy rękopiśmienny zapis tekstu odnaleziono na wklejce tylnej okładki rękopisu Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie. Kodeks ów zawiera łacińskie kazania przepisane w 1407 r.,
a zapis pieśni datuje się na rok 1408.
O dużej popularności pieśni świadczy fakt dołączania do jej pierwotnego tekstu licznych zwrotek dodatkowych (w jednym z przekazów szesnastowiecznych utwór liczy ich aż 22), które jednak nie mają z nią ani związku treściowego, ani wersyfikacyjnego.

„Bogurodzica” to najstarsza polska pieśń religijna. Dwie pierwsze zwrotki to najstarsza część „Bogurodzicy”, pochodząca z I poł. XIIIw. Choć spisana została w początkach I poł. XVw. W późniejszym okresie utwór bardzo się rozrósł, gdyż dopisywano kolejne zwrotki. Popularność i wymowa utworu sprawiły, że uznano ją za pierwszy polski hymn narodowy.