Hiob i opowieść o jego losach jest próbą odpowiedzi na pytania od lat gnębiące ludzkość. Dlaczego cierpimy niewinnie? Skąd na człowieka spadają nieszczęścia i choroby, choć jest on prawy i bogobojny? Czy warto być niewinnym i bezgrzesznym tak jak Hiob? Przecież był dobrym człowiekiem, mimo to stał się przedmiotem zakładu między Bogiem a Szatanem, w myśl którego Bóg ciężko doświadczył Hioba: wyginęły mu stada, jego dzieci zginęły, a sam Hiob padł ofiarą trądu, stracił majątek i stał się wyrzutkiem społecznym – pełen obraz cierpienia, które może człowieka spotkać. Wiemy, że była to próba, lecz nie wiedział tego Hiob. Mimo skrajnej rozpaczy nie zaparł się Boga, który przywrócił Hiobowi jego dobra, dał mu nową rodzinę z wieloma synami i córkami, wszystkiego otrzymał w dwójnasób. Hiob umarł w bardzo podeszłym wieku. Jest symbolem wiary w dobroć i sprawiedliwość Boga oraz stałości nawet w największych cierpieniach. A zatem cierpienia nie należy traktować jako kary za grzechy. Należy przyjąć je z pokorą i znosić z godnością. Historia Hioba dowodzi także tego, że nie można w żaden sposób uniknąć cierpienia i nie można go racjonalnie wytłumaczyć. Uważam, że najlepszym, aczkolwiek najstraszliwszym przykładem niezawinionych cierpiętników są dzieci. Cierpienia dzieci pojawiają się wielokrotnie w literaturze. Czym takie bezbronne osoby zawiniły?. Bezcelowe zatem jest zadawanie pytań dotyczących sensu cierpienia chorego czy zaniedbanego dziecka. W pozytywizmie pisarze postanowili głośno mówić o krzywdzie dziecka wiejskiego czy niedoli sieroty. Nowelistyka pozytywistyczna protestuje przeciwko cierpieniu dziecka. Michaś- bohater noweli Sienkiewicza Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela cierpiał, dręczony poczuciem winy, że zawodzi nadzieje matki. Uczył się po nocach, lecz wadliwy system szkolny uniemożliwił mu zrealizowanie marzeń. Chłopiec umarł na zapalenie mózgu ,próbując spełnić nierealne marzenia. Prus w Antku także protestuje przeciwko niezawinionemu cierpieniu. Tytułowy bohater, którym jest wiejski chłopiec, czuje się niedoceniony . Zmuszony w końcu jest do opuszczenia rodzinnej wsi. Podobnie cierpi młoda bohaterka Dobrej Pani Elizy Orzeszkowej -Helka. Tytułowa dobra pani bierze pod opiekę osieroconą Helkę, traktując ją jak maskotkę. Gdy dziewczyna dorasta- dobra pani odsyła ją z powrotem. Dziewczynka bardzo przeżywa rozstanie, została potraktowana wręcz nieludzko. W poezji problematykę niedoli dziecka porusza Maria Konopnicka. Przykładem może być cykl obrazków, w których ukazany został los biednych , żyjących w nędznych warunkach dzieci. W jednym z obrazków- Z szopką ubogie dzieci odgrywają szopkę przed drzwiami dworskiego pałacu. Jedno z dzieci zastanawia się , dlaczego Bóg stworzył świat, na którym tylu ludzi cierpi biedę.Nie tylko jednak pozytywistyczni noweliści poruszali problemy cierpienia niewinnych dzieci. Literatura współczesna przedstawia koszmar dziecka wojennego. Zofia Nałkowska w Medalionach wspomina o dzieciach z obozów koncentracyjnych. Kiedy dzieci przywożone zostają do obozu, następuje selekcja. O tym , czy uzyskają życie, decydował ich wzrost. Dzieci powyżej jednego metra dwudziestu centymetrów zostawały przy życiu. Kiedy więc dzieci zbliżały się do pręta zawieszonego na tejże wysokości (...) prostowały się , stąpały wyprężone na palcach, by zaczepić głową o pręt(...) Obóz miał ogromny wpływ na ich świadomość. Rozważania na temat hiobowych losów bohaterów literackich chciałabym zakończyć cytatem z opowiadania Wieża Gustawa Herlinga Grudzińskiego: Gdyby nie było w życiu ludzkim na ziemi rzeczy wobec których nasza wyobraźnia rozkłada ręce, musielibyśmy złorzeczyć rozpaczy przenikającej literaturę zamiast szukać w ich utworach nadziei.
