Barok

Omówienie ,,Calando paggiando, to na dół, to do góry" D. Naborowskiego

Tematem utworu sa rozwazania podmiotu lirycznego dotyczące życia i jego przeciwności. Podmiot liryczny się nie ujawnia. Jest to przykład liryli pośredniej opisowej. Pidmiot liryczny można utożsamić z człoweikiem, który wiele przeżył i doświadczył. Adresatem jest każdy czytelnik. Mamy tu do czynienia ztoposem okrętu, który tutaj oznacza życie ludzkie ze wszystkimi jego przeciwnościami.

Obraz pospolitego ruszenia w Potopie Henryka Sienkiewicza. Porównaj wizję pisarza do przedstawionej w wierszu Wacława Potockiego.

Tematem fragmentu powieści Henryka Sienkiewicza „Potop” jest woja szwedzka. Opowiada o zachowaniu szlachty podczas pospolitego ruszenia. Żołnierze stojący po stronie polskiej nie są odpowiednio przygotowany do owej bitwy. Nie mają doświadczenia, ani właściwego ekwipunku. Każdy z nich sprawia wrażenie zupełnie nieprzygotowanego do tej wojny.

Ogólna charakterystyka Baroku.

Do niedawna barok traktowano jako negatywne zjawisko pozostające na granicy prawdziwej sztuki. W 1929 roku Benedetto Croce, włoski filozof i estetyk, napisał: “To, co jest naprawdę sztuką, nigdy nie jest barokowe, to zaś, co jest barokiem, nie jest sztuką. Barok to zły znak”. Dziś dostrzegamy jego wartość, cenimy oryginalność i efektowność stylu kierującego się zupełnie innymi założeniami niż tak hołubiony przez historyków renesans.

Ogólna analiza baroku, zagadnienia.

Barok-słowo to wywodzi się z wloskiego i oznacza oszustwo, francuskiego pełne nieregularnych ksztaltow .architektura w niej wykorzystywano już istniejace elemety ale odmiennie je traktowanno np. kolumny spiralne wykrecano i zwielokrotniano pilastry fasady budowli były nieregularne wykorzystywano gzymsy, elipsy np.

Ofelia z "Hamleta"

Szekspir stworzył jeszcze jedną bohaterkę którą chciałabym omówić. Jest nią młodziutka bohaterka „Hamleta”.
Piękna Ofelia, córka kanclerza królewskiego, Poloniusza, odznaczała się rzadką wrażliwością i bardzo delikatną konstrukcją psychiczną. Była bierna i posłuszna woli ojca. Poloniusz, którego bez wątpienia darzyła miłością, traktował ją jak własność, lalkę bardziej, niż dziewczynę; marionetkę, którą kierował według własnej woli i wykorzystywał do swoich celów.