Charakterystyka Alka, bohatera powieści "Kamienie na szaniec"
"Alek" to pseudonim Aleksego Dawidowskiego, jednego z bohaterów książki pt. "Kamienie na szaniec". Urodził się w 1920 roku w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. Zarówno ojciec, jak i matka brali czynny udział w życiu społecznym.
Ukończył najlepsze w Warszawie Liceum im. Stefana Batorego. Maturę zdał w wieku dziewiętnastu lat jako "średniak", do nauki nigdy się bowiem zbytnio nie przykładał. W czasie okupacji uczestniczył w tajnych kompletach, poszerzając swoją wiedzę z literatury, historii, języków obcych. Należał do zespołu "Buków". Jako członek organizacji "Wawer" brał czynny udział w akcjach organizowanych przez Mały Sabotaż.
Był chłopcem wysokim, szczupłym, o niebieskich oczach, płowej czuprynie i łagodnych rysach twarzy. Dzięki narciarstwu, które namiętnie uprawiał, mógł pochwalić się wysportowaną sylwetką. Do ubioru i wyglądu zewnętrznego nie przywiązywał zbytniej uwagi, chociaż marzył o skórzanej kurtce, którą w końcu zdobył.
Fascynowała go niecodzienność, nadzwyczjność, toteż chętnie czytał książki i oglądał filmy. Kochał przyrodę i wiele wśród niej przebywał. Jego niespokojny duch ciągnął go w wysokie góry, na nowe samotne szlaki.
Alek to chłopiec ciągle uśmiechnięty, mówiący szybko, a przy tym energicznie wymachujący rękoma. Łatwo wpadał w zachwyt. W chwilach ważnych i trudnych nigdy nie tracił głowy i można było na nim polegać. Przeżywał bardzo każde zadanie i czyn, wkładając w nie całą duszę. Świetnie nadawał się na przywódcę, choć nie miał w sobie takich ambicji.
Często zastanawiał się nad niedociągnięciami swego charakteru. Wmawiał sobie, że jest nieczuły, mało wrażliwy na okrucieństwa hitlerowców i postanawiał coś zrobić dla swoich rodaków.
Miał wspaniałe cechy charakteru, takie jak: wytrzymałość, odwaga, wierność przyjaciołom i ojczyźnie. Nie potrafił obojętnie patrzeć na czyjąś krzywdę i chętnie wszystkim pomagał. Dzięki temu zyskał sobie wielu przyjaciół, którzy cenili go i wiedzieli, że można na nim polegać.
Jego wady były typowe dla młodych ludzi. Wśród nich można wymienić: niecierpliwość, skłonność do ryzyka, brawurę, brak gorliwości w nauce.
Aleksy Dawidowski zginął podczas akcji, której celem było odbicie przyjaciela (Rudego) z rąk gestapo.
Moim zdaniem bohater książki Aleksandra Kamińskiego był wzorem dobrego i oddanego przyjaciela. Jego czyny i postawa w trudnyvh sytuacjach zasługuje na podziw. Potrafił pięknie żyć i godnie umierać.
