W mojej pracy chciałabym zastanowić się nad znaczeniem słów zawartych w temacie. Początkowo są one niezrozumiałe, ale po kilkukrotnym przeczytaniu tej myśli nasuwają się pewne skojarzenia. W wielu wierszach motywem przewodnim jest smutek, żal, a poetów do napisania tych utworów skłoniło jakieś dramatyczne wydarzenie. Dopiero w obliczu nieszczęścia np. śmierci kogoś bliskiego, odczuwają oni potrzebę wyrażenia swoich uczuć w taki sposób. Zaczynają wtedy rozmyślania nad sensem i ulotnością życia, o którym nawet nie pomyśleli wcześniej, gdy wszystko "szło" po ich myśli.
Jako przykład można podać "Treny" Jana Kochanowskiego, który załamany śmiercią ukochanej córki Orszuli poświęcił jej cykl właśnie tych utworów. Zaś Juliusz Słowacki w wierszu "smutno mi, Boże" opisał swoje nieszczęście i złe samopoczucie spowodowane tęsknotą za domem rodzinnym. Podobny nastrój panuje również u Cypriana Norwida w "Mojej piosnce (II)", tęskni on za ojczyzną- Polską.
Każdy z wymienionych utworów jest inny, lecz łączą je takie same odczucia poetów. Zazwyczaj jest to tęsknota.
Myśl Tadeusza Różewicza można zinterpretować inaczej- odnosząc się do czytelnika, który zagubiony w swoim nieszczęściu szuka odzwierciedlenia uczuć w poezji. Próbuje się on utożsamiać z poetą, który przeżył i opisał podobne wydarzenie. Zatem można wywnioskować, że dany wiersz najlepiej zrozumie odbiorca, króry doświadczył tego samego co osoba pisząca go.