List Romea do Julii

Mantua, 8 maj 1595r.
Ukochana Julio!
Piszę do Ciebie ten list, ponieważ nie mogę się z Tobą spotkać. Dużo myślałem o naszym rozstaniu. Marzyłem o naszym wspólnym życiu i jakby ono wyglądało, gdyby nie istniały waśnie pomiędzy naszymi rodami. Jestem pewien, że bez Ciebie już zawsze będzie istnieć pustka w moim sercu.
Ty wiesz, że jestem w Tobie zakochany do szaleństwa. Sprawiłaś, że uwierzyłem w miłość od pierwszego wejrzenia. Od chwili naszego poznania moje serce bije szybciej i o wiele mocniej. Nie zauważam otaczającego mnie świata, gdyż moja uwaga skupia się tylko na Tobie, nawet gdy nie jesteś obok mnie. Wtedy pragnę objąć Cię w ramiona, przytulić do siebie, a kiedy uświadamiam sobie, że to niemożliwe, czuję smutek i tęsknotę. Co noc śni mi się Twe smukłe ciało, anielskie włosy, niebieskie oczy niczym bezchmurne niebo, różowe usteczka niczym dojrzałe owoce maliny i piękno Twej duszy mówiącej do mnie jedwabistym głosem. Kocham Cię, Julio, najpiękniejsza z róż, z każdym dniem, z każdą godziną, z każdą minutą coraz mocniej, a każda minuta spędzona bez Ciebie wydaje się być godziną, każda godzina dniem. Czuję ogromny ból w sercu, kiedy nie mogę trzymać Cię za rękę. Jestem pozbawiony wszystkiego, gdy jestem pozbawiony Ciebie. Modlę się, aby Bóg przerwał naszą rozłąkę, pogodził nasze rody i unieważnił karę wygnania. Mógłbym jeszcze długo opisywać moją miłość do Ciebie, ale wszystko co napiszę będzie i tak tylko marną namiastką tego, co do Ciebie czuję, a słowa są niczym w porównaniu do czynów.
Pamiętaj o mnie, tak jak ja o Tobie. Mimo, że jesteś daleko, nie zapomnij o miłości, jaką Cię darzę, a ja przysięgam, że zrobię tak samo. Niech cień miłości przyniesie nam radość i siłę do pokonania wszelkich przeszkód, które stoją na drodze naszemu szczęściu.
Kocham Cię,
Twój Romeo