Szlachetność czyli wspaniałomyślność, sprawiedliwość, bezinteresowność, prawość to cechy, które wyróżniały Piotra Czedzynę i Tomasza Judyma. Należy zastanowić się nad tym czy na pewno i do końca Judym i Cedzyna byli ludźmi szlachetnymi, czy ich głęboko pojęta szlachetność nie raniła innych ludzi.

Pan Jan Walc w swoim tekście zatytułowanym „Quo vadis, Judime” ostro skrytykował postać głównego bohatera powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” – Tomasza Judyma. To prawda, że młody lekarz wielokrotnie zachowywał się wbrew powszechnie przyjętym regułom i zasadom wywołując oburzenie towarzyszy, a także czytelników.

"Przedśpiew" przywołuje tradycję poezji klasycznej: klarownej i spokojnej, emocjonalnie zrównoważonej. Bohater wiersza określa się jako artysta. Wyznawany przez niego stoicyzm nakazuje wszelkie emocje łagodzić w dążeniu do wewnętrznej harmonii, przyjmuje więc postawę pogodzenia ze światem ("pogodny mądrym smutkiem i wprawny w cierpieniu").

Proszę Państwa z wiarygodnych źródeł* mogę donieść, że w domu państwa Dulskich wydarzyła się tragedia! Tak, tak! Prawdziwy dramat. W tej zacnej, porządnej, wydawałoby się rodzinie bez skazy, doszło do takiego wydarzenia. Syn państwa Duskich znany powszechnie wszystkim bywalcom, najlepszych przybytków rozpusty Krakowa będzie miał dziecko! Jednak to nie to jest najgorsze, tutaj najważniejszy jest fakt, któż jest matką ów dziecka? Oto odpowiedź niejaka Hanka, służąca w domu Dulskich.