Sens życia

Sens życia

Jaki jest sens życia? Po co żyjemy? Te pytania zadajemy sobie od wieków. Ja uważam, że żyjemy po to, aby cieszyć się przyjaciółmi, rodziną i wszystkimi ludźmi.
Rodzice dali nam życie, żeby na świecie było o jeszcze jednego szczęśliwego człowieka więcej. My wiemy, że oni nas kochają i nie jesteśmy dla nich zabawką, która odgrywa rolę psa czy kota- nie mam co robić to go umyję, pobawię się z nim czy wyjdę na spacer. Nasi rodzice cieszą się nami, tym że mają dla kogo żyć, kim się opiekować i o kogo dbać. Przyjaciele też nas kochają, ale oni za to, że mają z kim porozmawiać, komu się wyżalić i wysłuchać. Aby być szczęśliwym na tym świecie trzeba mieć przyjaciela. Nie wolno traktować go jedynie jako osoby, która pocieszy, zrozumie, ale jako człowieka, który spojrzy na nas z dystansu i powie co myśli na dany temat. Musi wyrazić swoje zdanie, czasem nas skrytykować, a czasem pochwalić. Najczęściej ludzie w młodości nie doceniają tego, co mają. Przypominają sobie dopiero pod koniec życia czego nie wykorzystali, co zmarnowali, a czego nadużyli. Ludzie, którzy żyli podczas stanu wojennego, doceniają teraźniejsze czasy. Wiedzą, że po godzinie 22,00 nie można było wyjść z domu, prócz octu, nie było niczego w sklepach, a jeżeli było to spod lady. Teraz idziemy do hipermarketu i mamy pełen wybór towaru. Idziemy po chleb i kwadrans zastanawiamy się, który wybrać: pełnoziarnisty, graham, tostowy, zwykły, ciemny, z orzechami, śliwkami czy jeszcze jakiś inny.
Uważam, że musimy się cieszyć tym co mamy, a nie ciągle narzekać: mam brzydkie imię, mam grube nogi, nikt mnie nie lubi i angielski nie wchodzi mi do głowy. Cieszmy się, że mamy rodziców, niektórzy dziadków i rodzeństwo. I starajmy się zapominać o wadach, a widzieć same nasze zalety: biegle mówię po niemiecku, świetnie opowiadam dowcipy, mam piękny dom i kochanego psa. Doceniajmy to, że możemy żyć!