Czym jest śmierć? - na to pytanie niema jednoznacznej odpowiedzi. Jeśli spytam lekarza odpowie mi ze jest to całkowite i ostateczne zatrzymanie życiowych funkcji organizmu. Teolog natomiast wyrazi opinie ze śmierć jest momentem w którym nieśmiertelna dusza opuszcza swą cielesna powłokę. Osoba wyznająca hinduizm odpowie ze jest to przejście z jednego stanu bytu duchowego do drugiego.

Na zegarze ratuszowym w Lipsku napisano, że „śmierć jest pewna, godzina jej przyjścia niepewna”. Egzystencja każdego człowieka jest drogą ku śmierci, śmierć paradoksalnie wpisano w ludzkie życie. Z biologicznego punktu widzenia śmierć to całkowite i nieodwracalne zatrzymanie życiowych funkcji organizmu, jednak pytania „jak się umiera?, co dzieje się potem?, dokąd trafia dusza?” nurtują ludzkość od zarania dziejów.

Śmierć zawsze stanowiła ważną część rozważań europejskich pisarzy. Odkąd tylko pojawiło się słowo pisane ludzie snuli rozważania nad jej sensem oraz nad losami człowieka po odejściu z tego świata. Była ona zawsze stałym, powtarzającym się elementem ludzkiego życia, wybawicielką od ziemskiego cierpienia, karą za grzechy, tragedią, która zabierała wszystko bez względu na pochodzenie czy status społeczny.

Śmierć to nieodłączna towarzyszka życia człowieka. Motyw śmierci pojawia się w literaturze od początku jej istnienia poprzez wszystkie epoki literackie. Śmierć już od tysiącleci jest podstawowym problemem w filozofii, teologii i religioznawstwie.

Epoką, w której niezwykle często występował motyw śmierci było średniowiecze.