OŚWIECENIE NA ZACHODZIE EUROPY I JEGO PRZEDSTAWICIELE

OŚWIECENIE ? kolejna epoka w dziejach kultury europejskiej przypadająca po baroku, jest to prąd kulturowy, który obejmował wszystkie dziedziny życia i oddawał je pod ocenę i kierownictwo wiedzy doświadczalnej i rozumu. Ludzi oświecenia łączy jednakowa postawa (przy różnorodności poglądów), której główną cechę stanowi dążenie do doświadczalnego i rozumowego ujmowania i rozwiązywania wszystkich zagadnień.

Oświecenie (inaczej zwane racjonalizmem lub wiekiem filozofów) to nazwa, która pochodzi od "światła rozumu ludzkiego". Wiąże się z wiarą w rozum ludzki jako naturalne światło pozwalające poznac człowieka i świat.
Nowe założenia epoki:
a) racjonalizm- (wywodzi się od Kartezjusza), eksponuje rolę rozumu w dochodzeniu do prawdy i wiedzy.

Oświeceniem nazywamy okres w dziejach kultury europejskiej od około 1680 r. do końca XVIII wieku. Oprócz "oświecenia" funkcjonowały również takie nazwy jak "wiek rozumu" i "wiek świateł". W Polsce ta epoka rozpoczyna się nieco później (lata 40. XVIII w.), a kończy w pierwszym dwudziestoleciu wieku XIX.

Termin oświecenie rozpowszechnił sie najpierw w Niemczech i we Francji (le siecle des lumieres). Zgodnie z duchem racionalizmu myśliciele głoszą tezę, ze swiat jest poznawalny. Natura rzązdi sie bowiem tymi samymi zasadami, co stanowiący jej część rozum
OŚWIECENIEM nazywano okres w dziejach kultury europejskiej od ok.