Pankracy był jednym z bohaterów dramatu Nie-Boska Komedia Zygmunta Krasińskiego. Przywódcą obozu rewolucjonistów, głównym oponentem hrabiego Henryka. Nosił imię emblematyczne - Pankracy z gr. Wszechwładny.
Pankracego opisuje III i IV część dramatu. Występuje on jako przywódca rewolucjonistów („to ich wściekłość, ich kochanie, to władca ich dusz i zapału”), osoba inteligentna, zdająca sobie sprawę z powagi sytuacji („włosa jednego na czaszce nie masz, wszystkie wypadły, strącone myślami”) oraz zdolny, radykalny w poglądach autorytet ludu („a kiedy ramię wzniesie, wyciągnie, wytęży ponad nimi, schylają głowy, zda się, że wnet uklękną”).
Pankracego opisuje III i IV część dramatu. Występuje on jako przywódca rewolucjonistów („to ich wściekłość, ich kochanie, to władca ich dusz i zapału”), osoba inteligentna, zdająca sobie sprawę z powagi sytuacji („włosa jednego na czaszce nie masz, wszystkie wypadły, strącone myślami”) oraz zdolny, radykalny w poglądach autorytet ludu („a kiedy ramię wzniesie, wyciągnie, wytęży ponad nimi, schylają głowy, zda się, że wnet uklękną”).