Temat miasta rzadko pojawiał się w literaturze przed XIX wiekiem. Ostoją był wtedy dworek szlachecki oraz wieś. Pisano o nim raczej niechętnie, a nawet nieprzychylnie przedstawiając je jako zagrożenie dla ziemiańskiego życia. Idea ta przewijała się przez renesans, barok, aż do romantyzmu. Romantycy widzieli w nim siedlisko zła.

Nazywam się Sonia Siemionowa Marmieładow. Jestem córką Siemiona Marmieładowa, człowieka zagubionego w otaczającym go świecie, alkoholika. Moja matka ciężko zachorowała, muszę sama utrzymać rodzinę. Nie miałam wyjścia, zostałam dziewczyną lekkich obyczajów, sprzedającą swoje ciało. Wiem, że to hańbiące i poniżające, ale gdyby nie ja cała rodzina zginęłaby z głodu.

Stawiając człowieka w centrum swoich zainteresowań, jego aspiracje i niepokoje, literatura może niejednokrotnie wcześniej i trafniej, niż dociekania nauk humanistycznych wykrywać to, co nurtuje ludzkie serca i umysły, sygnalizować narastanie nowych konfliktów czy kształtowanie się nowych postaw i nowych form stosunków między ludźmi.

Ramzes XII, ojciec Ramzesa XIII nie miał "silnej ręki" do sprawowania władzy. Wykorzystywali to skrupulatnie dla osiągnięcia własnych celów kapłani, zdobywając dla siebie bogactwa, włości i prawa.

Mądrzy duchowni dążyli do osłabienia władzy faraona namawiając go między innymi do zmniejszenia liczebności armii, np: przez rozwiązanie bardzo walecznych i dobrze wyszkolonych ale płatnych pułków libijskich.