Na podstawie podanego fragmentu i odwołań do treści całego utworu zinterpretuj pokoleniowy dialog bohaterów Tanga Sławomira Mrożka.

Temat : Na podstawie podanego fragmentu i odwołań do treści całego utworu zinterpretuj pokoleniowy dialog bohaterów Tanga Sławomira Mrożka.

Sławomir Mrożek stworzył dzieło będące komedią obyczajową, opisującą relacje między członkami rodziny. Utwór ten ma na celu ośmieszyć obyczajowość danego środowiska oraz występujące w nim postawy bohaterów. Głównym tematem Tanga jest konflikt pokoleń.
W sytuacji przedstawionej w podanym fragmencie poznajemy bohatera książki-Artura oraz jego rodziców- Stomila i Eleonorę. Poznajemy ich poprzez wymianę poglądów w dyskusji dotyczącej tradycji, wolności oraz anarchii. Światopogląd Artura wyraźnie różni się od ideologii wyznawanej przez jego rodziców.
Artur, student medycyny i filozofii, zarzuca rodzicom brak jakichkolwiek zasad moralnych. Potępia stworzenie nowego systemu, który opiera się tylko i wyłącznie na bezładzie. Oskarża ich o odrzucenie wszelkiej tradycji oraz o zagubienie hierarchii wartości. Uważa, że rodzice sami zapomnieli, od czego zaczynali. Żałuje, że czasy się zmieniły. Jest zbulwersowany postawą rodziców. Nie zgadza się z ich argumentami. Twierdzi, że to co go otacza to kompletny bezwład. Używa wulgaryzmów takich jak ??burdel??, aby podkreślić swoją frustrację i rozczarowanie. Artur krytykuje brak zasad w życiu rodziców. Nie podoba mu się, że w ich świecie ??wszystko wolno??, nie ma żadnych zasad. Jest podirytowany i zniecierpliwiony brakiem zrozumienia ze strony rodziców. Według niego prowadzi to do demoralizacji i zgorszenia. Prezentuje wrogą postawę wobec swoich rodziców. Jako młody, 25letni chłopak, nie chce wchodzić w drogę życiową prowadzącą do zatraty wartości moralnych. Potrzebuje autorytetu, którego nie może znaleźć w swojej rodzinie. Czuje się bardziej odpowiedzialny od swoich rodziców. Pozostawiony sam sobie, przestaje odróżniać dobro od zła. Nie chce wkroczyć w ??nowoczesność??, którą wprowadzili w życie jego rodzice. Jego oczami ich świat pozbawiony jakiejkolwiek formy. Pragnie, aby nastał porządek. Według niego jest to świat, w którym wszyscy zamiast się odmłodzić, zestarzeli się. Nazywa go próżnią, w której wszystkie konwencje i zasady zostały złamane. Pragnie jedynie porządku świata. Jest rozgoryczony faktem, że nie posiada prawa do buntu. Uważa, że rodzice pozbawili go tego, żyjąc bez jakichkolwiek norm i zasad oraz reprezentując zbyt długo nonkonformistyczną postawę. Eleonora i Stomil pozwalają Arturowi na wszystko, dlatego syn nie ma się wobec czego buntować. Uważa swoich rodziców za zbyt tolerancyjnych. Jest zbulwersowany swobodą seksualną panującą w domu. Ich świat to dla niego bezpostaciowa, bezkształtna masa, w której nawet nie ma czego zniszczyć. Nie dostrzega już żadnej nadziei dla rodziców ślepo zapatrzonych we własny absurd. Według niego jedynym sposobem na uratowanie zdemoralizowanego świata byłby powrót do tradycji oraz zasad.
Rodzice Artura- Stomil oraz Eleonora uważają się za bardzo nowoczesnych. Są dumni ze świata jaki stworzyli. Traktują go jako skok do nowoczesności. Podoba im się buntowniczy styl życia jaki wiodą. Czują się dzięki niemu wolni. Wyzwolili się z ograniczeń jakie niosło stare życie. W ich świecie wszystko staje się możliwe. Najważniejsze jest zaspakajanie własnych potrzeb oraz stawianie siebie na piedestale. Rewolucja oraz ekspansja to hasła, którymi się kierują. Stomil i Eleonora chlubią się przekraczaniem wszelkich granic. Ich życie to nieustanny dynamizm, dążenie poza formę. Według nich jest to sposób na odmłodzenie się. Idąc ciągle naprzód, łamią kolejne zasady.
Stosunek starszych do przeszłości wyraźnie odbiega od tego, który wyznaje Artur. Stomil oskarża syna, że nie wie co mówi. Według niego młodzieniec nie jest świadomy tego jak wyglądało kiedyś życie. Dla Stomila przeszłość sprowadzała się do przestrzegania bezsensownych zasad. Rodzic dezaprobuje tamtejszy teatr mieszczański, zamiłowanie do malarstwa naturalistycznego. Sam uważa się za wielkiego artystę, do którego mu tak naprawdę daleko. Stomil krytykuje zasady dobrego wychowania, jedzenia w sposób kulturalny. Neguje również tamtejszy brak odwagi do zatańczenia tanga. Jak wiadomo jest to taniec uważany niegdyś za nieprzyzwoity i pruderyjny. Dla Stomila jest on symbolem wolności, zerwaniem ze wszystkimi barierami. Jednakże jego ideologia nie sprawdza się do końca. Według niego taniec ten daje możliwość wyzwolenia się, wyrażania potrzeb oraz popędu fizycznego. Jednak podczas tańca z Edkiem, tango stało się dla Stomila symbolem siły fizycznej partnera oraz własnego podporządkowania. Jego ??wolna?? natura musi podporządkować się hierarchii silniejszego. Stomil wspomina dawne czasy jako dążenie do obalenia zasad. Jest dumny z tego, że jako jeden z pierwszych postanowił nie szanować starszych, nie ustępować im miejsca. Uważa, że syn nie zdaje sobie sprawy ile zawdzięcza rodzicom. Stomil ślepo wierzy, że stworzył idealną , swobodną przyszłość. Nie rozumie dlaczego syn nią pogardza.
Wolność i swobodę starsi wprowadzają również do własnego domu. Wolno tam robić wszystko. Narrator opisując zachowanie i ubiór starszych odnosi się do groteski. Babcia nosi na głowie dżokejkę, do której zakłada trampki. Nietypowo zachowuje się również Eugeniusz ubierając do marynarki szorty. Eleonora jako kobieta w pełni wyzwolona żyje w swobodzie obyczajowej. Natomiast Stomil korzysta z pełnej wolność sztuki, pozbawionej wszelkich granic. Nie przeszkadza im, że w domu gromadzą się całkiem bezużyteczne rzeczy takie jak wózek dziecięcy lub bryczesy. Występuje tu konflikt pokoleń. Dorośli są niezwykle dumni z takiego życia. Nie rozumie go jednak młodzieniec. Według niego w domu panuje chaos, a starsi zachowują i ubierają się zbyt awangardowo. Porównuje ich do zbuntowanych dzieci. Krytykuje Eugenię, Edka oraz Eugeniusza o ciągłe granie w karty. Jako student medycyny i filozofii, uważa zajęcie za bezsensowne i niegodne dojrzałym osobom. Mimo, że jest najmłodszy nieustannie próbuje przekonać starszych, aby zachowywali się bardziej stosownie do własnego wieku. Ciągle szuka formy, która mogłaby uratować ten zepsuty świat. Jednak jest to bezskuteczne. Do naprawienia zdemoralizowanego świata jest potrzebna koncepcja oraz idea, a nie forma. Rodzice nie rozumieją dążeń Artura. Po jego śmierci nie wprowadzają w życie jakichkolwiek zasad, a podporządkowują się Edkowi. Dlatego też Artur ponosi klęskę.
Konflikt pokoleń jaki narodził się pomiędzy Arturem, a starszymi mieszkańcami domu nie został rozstrzygnięty. Narrator uważa odwrócenie ról rodziny za absurd. Starsi zamiast stanowić autorytet dla młodzieńca, buntują się i łamią wszelkie zasady. Obie strony nie rozumiały swoich argumentów. Podejmowana przez Artura próba przywrócenia ładu i odnowienia tradycji stała się bezskuteczna. Starsi pojmując wolność jako odrzucenie praw moralnych, doprowadzili do chaosu i anarchii. Nieograniczona swoboda wyznawana przez rodziców stała się przyczyną tragedii, jaką była śmierć syna. Dlatego też konflikt pokoleniowy nie został rozwiązany.

buy Cialis Black