Motyw winy i kary w utworach literckich. Omów na wybranych przykładach.

Swoją wypowiedź na temat: „Motyw winy i kary. Omów na wybranych przykładach literatury” zacznę od przytoczenia definicji pojęć: wina i kara. Według słownika winą nazywamy wykroczenie, występek, grzech, przyczynienie się do czegoś złego. Jednocześnie możemy pojmować jako odpowiedzialność za dany czyn. Karą natomiast jest środek represyjny lub wychowawczy stosowany względem osób, które popełniły przestępstwo lub naruszyły normy moralne, bądź obyczajowe.
Te pojęcia są bardzo trafne, aczkolwiek, czym dla nas zwykłych ludzi są wina i kara…? Należy zastanowić się nad tym jak postrzegamy winę obecnie, czy jest to tylko zwyczajna zbrodnia, przestępstwo czy może popełniony grzech, tkwiący gdzieś głęboko w duszy. Grzech, za który przyjdzie nam pokutować całe życie. Uważam, iż obydwa stwierdzenia są słuszne. Bo jakże porównać winę, maleńki grzeszek na sumieniu ucznia, który odpisuje podczas sprawdzianów, do ciężkiego grzechu, winy popełnionego w pełni świadomy sposób. A czym jest kara? Kara jest konsekwencją zbrodni. Jest jej następstwem, czymś nieuniknionym. Kara jest zadośćuczynieniem za popełnione przestępstwo, należy jednak pamiętać, iż kara powinna być zawsze adekwatna do popełnionego czynu. Nie może być zbyt surowa, ani zbyt łagodna. Powinna być dobrze przemyślana i odpowiednio zastosowana. Inaczej ukarzemy dziecko, które jest nieposłuszne, inaczej natomiast zbrodniarzy wojennych, dopuszczających się ludobójstwa. Nie ma wątpliwości, że w każdym przypadku powinna być zastosowana kara, jednakże powinna być ona odpowiednia. Wskazane przykłady są przykładami skrajnymi, ukazują jednak ogromny wachlarz możliwości stanowiących o karaniu.
Motyw winy i kary przewija się przez wiele epok literackich począwszy od początków naszej kultury przez antyk, średniowiecze, odrodzenie, romantyzm, pozytywizm a kończąc na czasach współczesnych. Wina i kara jest tematem, który interesuje wielu twórców. Tematyka ta jest bardzo obszerna a najważniejszym problemem wydają się mechanizmy, które prowadza do popełnienia zbrodni, a w konsekwencji kary za popełnione winy. Współistnienie motywu winy i kary jest niezaprzeczalne. Ludzie popełniają zbrodnie z różnych powodów. Najczęściej, gdy targną nimi emocje. Pod wpływem rozpaczy, bólu, ale też szalonej miłości popełniają zbrodnie częściej, niż gdy kierują się logiką. Każdy ktokolwiek decyduje się na popełnienie zbrodni musi liczyć się z tym, że kara również go nie ominie. Sprawiedliwość dosięgnie winowajcę prędzej czy później. Bo sprawiedliwości zawsze musi stać się zadość.