Recenzja Syzyfowych Prac

Recenzje Odsłon: 677
Powieść "Syzyfowe prace" powstała w 1897 roku. Napisana została przez Stefana Żeromskiego, który przez pewien czas używał pseudonimu Małrycy Zych. Powieść ta ukazywała się w kilku wydaniach pierwsze pojawiło się we Lwowie, które było mocno ocenzurowane w Warszawie w 1909 roku po tytułem "Andrzej Radek, czyli Syzyfowe prace". Książka ta ukazywała się w odcinkach między 7 lipca a 24 listopada 1897 roku w krakowskim czasopiśmie "Nowa Reforma". przybierała ona różne tytuły min. były to: "Andrzej Radek ,czyli Syzyfowe prace", "Wybawiciel" aż w końcu autor na przestał na "Syzyfowych pracach".
Jest to powieść biograficzna, ponieważ sam autor jest głównym bohaterem . Żeromski po przez napisanie tej książki chciał ukazać swoje życie za czasów zaboru rosyjskiego. Nie tylko zdarzenia są prawdziwe, wiele postaci występujących w „Syzyfowych pracach” są postaciami autentycznymi, np. książkowy Andrzej Radek to w rzeczywistości Jan Wacław Machajski, pani Przepiórkowska to pani Saska, czyli ciocia Żeromskiego, natomiast ukochana Biruta miała ukazać postać Heleny. Nawet miejsca wydarzeń są za sobą powiązane np. Gawronki, z których pochodził Marcin Borowicz ukazują miejscowość Ciekoty, miasto Kleryków to w rzeczywistości Kielce.
Głównym tematem utworu są stosunki w rosyjskiej szkole, które poznał Żeromski bedąc jej uczniem w latach 1874-1886 oraz sposoby polskiej młodzieży próbującej walczyć z rusyfikacją.. Głównymi bohaterami są trzej chłopcy: Marcina Borowicza, Andrzeja Radka i Zygiera. To oni właśnie nadają ton tej powieści. Czytając kolejne strony książki przekonywujemy się ile trudu musieli oni ponieść dopiąć swego. Żeby przeciwstawić się tej rzeczy, musieli oni przede wszystkim przekonać się kim naprawdę są. W odnalezieniu siebie pomógł im Zygier, który od samego początku pobytu w Klerykowskim gimnazjum starał się przekonać uczniów do swojego pochodzenia. Największym argumentem, który dodał otuchy chłopcom była lekcja języka polskiego. Otóż na tym przedmiocie Zygier zaczął recytować wiersze w języku polskim. Nie były to zwykłe wiersze, ponieważ słyszący je uczniowie wzruszyli się bardzo i zrozumieli, że muszą przeciwstawić się władzom, które dążyły do zniszczenia polskości.
Uważam, że powieść Stefana Żeromskiego jest bardzo ciekawa. Czytając ją można wiele dowiedzieć się o szkolnictwie w zaborze rosyjskim, o stosowanych metodach nauczania. Autor bardzo wyraźnie przedstawił kolejne fazy zwalczania rusyfikacji, w odnajdywaniu siebie, w pokonywaniu narzucanych na młodzież trudów

Related Articles