Porównanie wiersza "Orfeusz i Eurydyka" Czesława Miłosza z wersja mitologiczną

Czesław Miłosz – urodzony 30 czerwca1911 roku jest jednym z najwybitniejszych polskich poetów. Z wykształcenia prawnik, zadebiutował w 1930 roku wydając wiersze „Kompozycja” i „Podróż” w Akademickim czasopiśmie. Podczas II wojny światowej czynny członek podziemia. Po wojnie attach kulturowy w Paryżu, w 1950 roku poprosił o azyl polityczny we Francji. Zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. W latach 1951 – 1980 publikowanie jego dzieł literackich było zakazane przez komunistyczny rząd. W 1980 roku otrzymał Literacką Nagrodę Nobla za całokształt twórczości. Wrócił do polski i zamieszkał w Krakowie. W 1994 r. został odznaczony Orderem Orła Białego. Zamarł 14 sierpnia 2004r.
W swoich utworach korzystał z bogatej metaforyki intelektualizmu. Korzysta z siły sugestii i perswazji Wiele z jego wierszy jest „uaktualnionymi” wersjami znanych poematów lub mitów. Jednym z takich utworów jest „Orfeusz i Eurydyka”. Wiersz ten jest wierszem białym pozbawionym rymów i o budowie podzielonej na strofy. Głównym bohaterem utworu jest mityczny Orfeusz, którego próbę uwolnienia ukochanej Eurydyki z Hadesu opisuje narrator. Wiersz ten przedstawia tą samą treść co mit, jednak osadzony jest w niedalekiej przeszłości lub teraźniejszości.
Droga Orfeusza zaczyna się przed wejściem do Hadesu. Widać pierwsze elementy świata współczesnego, takie jak chodnik lub oszklone drzwi. Orfeusz decyduje się uwolnić ukochaną i wchodzi przez drzwi. Po przejściu przez niezliczoną ilość korytarzy i wind zaczyna spotykać ludzi, umarłych. Po dostaniu się do pałacu włodarzy świata podziemi zaczyna ich prosić o możliwość uwolnienia ukochanej. Pomóc mu w tam ma „lira o dziewięciu strunach” oraz jego śpiew. Dzięki temu dostaje zgodę na uwolnienie ukochanej, jednak dostaje przykazanie, aby nie się nie odzywał ani nie obracał się do ukochanej. Podczas drogi powrotnej nie ma możliwości sprawdzenia czy jego ukochana idzie za nim. Jak w micie Orfeusz pod wpływem uczucia tęsknoty i wątpliwości obraca się i nie widzi ukochanej, za to budzi się poza Hadesem.
Jest to utwór który z żaden sposób nie wnosi żadnej nowości do literackiej interpretacji mitycznego utworu. Nadal Orfeusz przegrywa walkę z uczuciem i wątpliwościami a Eurydyka nie zostaje uratowana. Osadzenie tego utworu w świecie dzisiejszym nie jest tak widoczne jak można by było się tego spodziewać. Mimo że pojawiają się tam wytwory nowoczesnej techniki to nadal utwór zawiera ten sam przekaz. Możliwe, iż celem autora było przedstawienie dokładnie tego samego, jednak jaki mógł być tego cel?
Według mnie autor chciał jedynie uaktualnić język zastosowany w mitologii i dzięki temu przedstawić ponadczasowość prawd przekazanych w mitologii. Dzięki temu możemy zrozumieć, że miłość może nas także zgubić. Tak jak Orfeusz z miłości chciał się upewnić czy ukochana za nim podąża tak i mu możemy wpaść t swego rodzaju pułapkę. Jednocześnie autor przedstawił nową interpretacje wyglądu świata – przed Hadesem opisuje ulice po której poruszają się auta, sam Orfeusz stoi na chodniku i wchodzi do Hadesu przez oszklone drzwi. Dodatkowo przekazuje swoją interpretacje wyglądu zmarłych oraz ich zachowanie. Przedstawia naturalne cechy charakteru głównego bohatera. Gdy Orfeusz przechodzi koło zmarłych w Hadesie ci nie zwracają na niego uwagi, ona zaś stara się unikać tych, którym sprawił przykrość lub skrzywdził. Mimo tego dalej dąży do swojego celu, co jest kolejnym argumentem o sile miłości przedstawionym przez autora.
Pomimo użycia przez Czesława Miłosza nowych form stylistycznych oraz uaktualnienia języka jest to nadal ten sam utwór mitologiczny – przedstawia te same elementy i treść.. Nawet bohaterowie nie ulegają zmianie, a ich zachowanie jest nadal takie samo. Moje odczucia po przeczytaniu wiersza były identyczne ja po przeczytaniu pierwowzoru. Moim zdaniem wiersz jest warty uwagi, jednak bardziej polecam wersje mitologiczną.

Related Articles