Odkąd tylko bracia Lumiere ukazali światu swój wynalazek kino i literatura zaczęły ze sobą współistnieć i uzupełniać się. Książki przestały być jedynie podstawą do wytwarzania nierzeczywistych obrazów w naszych głowach- ich treść została przeniesiona na ekran, a skrzętnie poukładane przez autora litery, pozwoliły stworzyć obraz, niczym po przejściu przez maszynę kodującą.

Ostatnio miałam mieliśmy przyjemność obejrzeć film "Pan Tadeusz" w reżyserii Andrzeja Wajdy. Powstal on na podstawie powieści Adama Mickiewicza o tym samym tytule.

„Pan Tadusz, czyli ostatni zajazd na Litwie w 12 księgach pisanych wierszem” od prawie 200 lat towarzyszy nam Polakom w życiu.

W okresie pomiędzy I a II wojna światową zachodziło bardzo dużo przemian i przewrotów we wszystkich dziedzinach życia: nauce, medycynie, przemyśle jak i sztuce, co za tym idzie w literaturze. Mówiąc wprost panowała moda na dziwność.
Zmieniło się kryterium piękna. Wszystko co dotąd uchodziło za piękne ustapiło miejsca przedmiotom zwykłym, brzydkim i pozbawionym jakichkolwiek walorów estetycznych, takich jak przedmioty codziennegom użytku którym nigdy nie poświęcano zbytnio czasu a 20-leciu oddawano im cześc jak np.

Literatura powinna tworzyć światy równoległe, tworzyć rzeczywistość, a nie opisywać? ? te słowa E. Dyczka zapadły mi w pamięć podczas lektury ?Ferdydurke?. Moim zdaniem, doskonale koreluje ze zmianami w powieści, począwszy od XIX wieku. Epoka dwudziestolecia międzywojennego przyniosła wiele zmian tak w literaturze światowej, jak i rodzimej.