Starożytni Grecy nie posiadali nazwisk rodzinnych lud dziedzicznych, które przechodziłyby z ojca na syna. Nowo narodzonym dzieciom nadawano dowolne imiona w pięć, siedem lub dziesięć dni po urodzeniu. Bardzo stary obyczaj nakazywał nadawać najstarszemu synowi, a potem w ogóle synowi imię po dziadku lub ojcu, a córce - po babce lub matce. Rodzice nadawali dziecku imię zupełnie dowolnie, często było ono związane z jakimiś cechami szczególnymi, jakie miało dziecko lub z cechami, jakie miało mieć. Imiona greckie dzieliły się na athea i theophora.
- Onomata theophora to imiona pochodzące od imienia bóstwa; poprzez nadanie takiego imienia uznawano dziecko za łaskawy dar danego boga czy bogini. Przykładami takich imion są Diorodos - Dar Zeusa, Artemidoros- Dar Artemidy czy Diogenes- Pochodzący od Zeusa.
- Onomata athea to imiona pojedyncze lub złożone. Najchętniej wybierano dla dzieci imiona wróżące szczęśliwą przyszłość, posiadanie jakiegoś daru czy cechy. Imiona takie, podobnie jak imiona słowiańskie czy germańskie, składały się często z elementów oznaczających walkę, zwycięstwo, sławę, dumę czy pobożność np. Helene- Jasność, Sofokles- Sławny z mądrości, Eukleia–Pięknosława.
Często właściwe imię zmieniano na inne, odpowiedniejsze dla danej osoby. Tak np. filozof Platon otrzymał od rodziców imię Aristokles (Sławny z cnót), lecz z czasem zaczęto go nazywać Platonem, od wysokiego czoła albo szerokiej piersi.
Ponieważ Grecy nadawali tylko jedno imię, w oficjalnym użyciu stawiano przy imieniu omawianej osoby imię ojca w drugim przypadku oraz nazwę gminy w formie przymiotnikowej np. Demosthenes Demosthenus Pajanieus -Demostenes, syn Demostenesa z gminy Pajania. Często dodawano także w formie przymiotnikowej miejsce pochodzenia obywatela np. Kretikos- z Krety.
W codziennym użyciu lud ateński nadawał także przezwiska, pochodzące od cielesnych i duchowych zalet, częściej jednak od ułomności przezywanych osób. Możemy spotkać się więc z przydomkami takimi jak iktinos- ptak drapieżny, kapros- dzik. Niewolników nazywano zwykle od ich ojczyzny: Syros, Thraks, Paflagon lub pewnych cech charakterystycznych: Dromon- biegacz, Parme- tarcza. Zwierzęta także otrzymywały imiona. Koni Achillesa nazywały się Ksanthos- żółty, Ballios- cętkowany. Grecy również nadawali imiona swoim okrętom. Jednak już w starożytności pierwotne znaczenie imion schodziło na dalszy plan. Nowe imiona powstawały poprzez łączenie połówek imion dwóch przodków dziecka, np. z imion Lysanis - rozpraszający troski i Philippos - przyjaciel koni tworzono imię Lysippos, które już nie miało sensu, ale za to czciło pamięć np. dziadka i stryja dziecka.
