Cytra - instrument muzyczny z grupy chordofonów szarpanych (najpopularniejszy u górali alpejskich), o płaskim, zwykle prostokątnym korpusie rezonansowym, na którym jest naciągniętych kilkadziesiąt strun, nastrojonych diatonicznie (struny melodyczne) i akordowo (struny basowe); w cytrach typu salzburskiego dzięki podstrunnicy z progami część strun można skracać.

1. Średniowiecze, w historiografii okres między schyłkiem starożytności (ok. IV-V w.) a początkiem okresu nowożytnego (XV w.), wyodrębniony po raz pierwszy w XV-XVI w. przez humanistów pragnących odróżnić własną epokę, nawiązującą do cywilizacji antycznej, od poprzedzających ją wieków uznawanych przez nich za czasy przejściowego upadku kultury.

Pogląd ludzi średniowiecza (476-1453/1492) na muzykę był znacznie odmienny od współczesnego. Przede wszystkim, przejęto od starożytnych pogląd, że muzyka (oparta na proporcjach liczbowych) jest odbiciem ustanowionego przez Stwórcę porządku wszechświata. Poprzez poznanie praw rządzących muzyką poznajemy świat.

ŚREDNIOWIECZA MUZYKA. W okresie ok. 300–ok. 1430 dokonał się jeden z największych przełomów w dziejach muzyki: panującą → monodię; wyparła rozwijająca się od ok. IX w. muzyka wielogłosowa. Rozpowszechniające się w Europie chrześcijaństwo wyznaczyło niespotykaną dotąd, doniosłą rolę muzyce rel.