Muzyka renesansu ( ok. 1450-ok. 1600)

Kulturę renesansu cechowało odkrycie greckich i rzymskich ideałów. W muzyce dominowała religijna, wokalna muzyka polifoniczna a cappella (chór bez instrumentów). Istotą polifonii jest równoczesne prowadzenie kilku różnorzędnych głosów wokalnych lub melodii instrumentalnych.

Krzysztof Penderecki jest kompozytorem bardzo wszechstronnym, o czym świadczą podejmowane przez niego różne formy i gatunki muzyczne. Z jednej strony jest eksperymentatorem, z drugiej strony świadomie nawiązuje do tradycji. Kompozytor interesuje się efektami sonorystycznymi, wynikającymi z wykorzystania zarówno instrumentów tradycyjnych jak i urządzeń elektroakustycznych i elektronicznych.

Określenie "polska szkoła kompozytorska" spopularyzowane zostało na początku lat sześćdziesiątych XX wieku przede wszystkim przez muzyczną krytykę niemiecką. Ten termin powstał, by nazwać specyficzny styl polskiej muzyki, w której podstawą kształtowania utworu muzycznego jest barwa dźwięku. Narodziny "polskiej szkoły kompozytorskiej" stały się możliwe dzięki odwilży politycznej po śmierci Stalina, która w Polsce doprowadziła do politycznego przesilenia w 1956 roku.

Początki muzyki elektronicznej sięgają końca XIX wieku kiedy to w 1876 Eliash Gray wynalazł tzw. muzyczny telegraf. Na początku XX wieku zaczęły powstawać różne inne instrumenty zasilane prądem elektrycznym takie jak np. Theremin, Fale Martenota czy Audion Piano. Te instrumenty wykorzystywane były w różnych gatunkach muzycznych np.