Coriolan i Egmont

Muzyka Odsłon: 754
„Coriolan” i „Egmont” są uwerturami napisanymi przez Ludwika von Beethovena.
Uwertura jest to muzyka instrumentalna skomponowana jako wstęp do opery, oratorium, rzadko kantaty. Te dwie uwertury napisane zostały do dramatów mówionych: Coriolan do dramatu H.J. Collina, a Egmont do dramatu J. W. Goethego.

Coriolan op.62
Uwertura ta została napisana w 1807 roku. Dzieło Collina dało Beethovenowi tylko zewnętrzną pobudkę, Gdyż chodziło mu nie tylko o muzyczne zilustrowanie akcji, ile o ukazanie dramatycznej istoty wewnętrznego konfliktu Coriolana. Beethoven osiągnął założony cel , świadczy o tym pomyłka popełniona przez Ryszarda Wagnera, gdyż myślał, że Beethoven oparł się na dramacie Szekspira o tym samym tytule.
Muzyką swoją wyraził Beethoven znakomicie duchowy dramat człowieka, którego zraniona duma ugięła się przed silniejszą jeszcze miłością ojczyzny. Zdecydowany, natarczywy temat pierwszy charakteryzuje Coriolana, patrycjusz rzymskiego, który wygnany przez plebejuszy połączył się z wrogim narodem Wolsków, by zemścić się na swym rodzinnym mieście. Natarczywa melodia tego tematu zdaje się wyrażać zawziętość i upór oraz zranioną miłość Coriolana. Natomiast drugi śpiewny temat jest jakby głosem sumienia, który budzi się pod wpływem matki i żony. Miłość ojczyzny i dobro ogółu zwycięża nad egoistyczną dumą i ambicją jednostki. Coriolan odstępuje od mściwego zamiaru lecz ginie z rąk oszukanych Wolsków. Jeszcze raz słyszymy pierwszy temat, ale jego rwąca się teraz melodia zanika w głuchych dźwiękach orkiestry.

Egmont op.84
Uwertura ta została zlecona do napisania Beethovenowi w 1809 roku przez Goethego, twórcę tej tragedii. Ponieważ Beethoven był wielbicielem twórczości Goethego, poczuł że spotkał go wielki zaszczyt.
Tytułowym bohaterem jest Egmont namiestnik Flandrii, który za udział przeciwko najeźdzcom Niderlandów został uwięziony i stracony. Beethoven głęboko przeżył dramat Egmonta, czego dał wyraz w liście do Goethego:
„ Usłyszy Pan moją muzykę do Egmonta, czytając to dzieło przeżywałem i przemyślałem je tak samo głęboko i serdecznie jak Pan i starałem się oddać je w muzyce. Pragnął bym bardzo usłyszeć sąd Pana o niej, nawet nagana z ust Pańskich będzie cenna dla mnie i dla mojej sztuki, przyjmę ją z równą wdzięcznością jak najwyższą pochwałę”.
Najpiękniejszymi partiami są: Pieśń Klrchen, wzruszające Lorghetto do sceny śmierci Klrchen i Symfonia Zwycięstwa, zamykająca całość. Utwory te wykonywane są bardzo rzadko, zawsze żywa jest uwertura s-dur, prawdziwy poemat symfoniczny . Ciężkie, złowrogie akordy wstępne, dramatyczne i namiętne Allegro, triumfalna apoteoza końcowa ilustruje dumną postać bohatera walczącego i ginącego za wolność swego narodu.

Related Articles