Dvorak Antonin

Dvok Antonn (1841-1904), kompozytor i dyrygent czeski. 1857-1859 studiował w szkole organistów w Pradze grę na organach oraz teorię. W latach późniejszych grał w kapeli K. Komzka, był organistą w kościele Św. Wojciecha. W 1879 został prezesem sekcji muzycznej stowarzyszenia Umleck beseda. Działał także jako dyrygent utworów własnych oraz dzieł innych kompozytorów (m. in. w 1890 w Rosji).
Od 1890 wykładał kompozycję w konserwatorium w Pradze. W 1892 przebywał w USA, gdzie wielki sukces przyniosło mu wykonanie IX Symfonii w Nowym Jorku. W 1901 został dyrektorem konserwatorium w Pradze. Do jego uczniów należeli m.in.: R. Karel, V. Novk, F. Nowowiejski, J. Suk. W twórczości Dvoka, stylistycznie należącej do okresu późnego romantyzmu w muzyce, wyraźnie zaznacza się pierwiastek narodowy. Wpływy czeskiej muzyki ludowej wyrażają się w tworzeniu przez kompozytora tańców stylizowanych (Tańce słowiańskie, polka z I Symfonii, furiant z VI Symfonii).
Ważne miejsce w dorobku twórczym Dvoka zajmują symfonie, wśród których wielką popularność uzyskała IX Symfonia «Z Nowego Świata», zainspirowana folklorem amerykańskim. Ważniejsze kompozycje: 9 symfonii - I c-moll Zlonck Zvony (1865), II B-dur (1865), III Es-dur (1873), IV d-moll (1874), V F-dur (1875), VI D-dur (1880), VII d-moll (1885), VIII G-dur (1889), IX e-moll <> (1893); cykl uwertur koncertowych Proda, ivot a Lska: I V prod (1891), II Karneval (1891), III Othello (1892); cykl poematów symfonicznych wg ballad K.J. Erbena: Vodnk (1896), Polednice (1896), Zlat kolovrat (1896), Holoubek (1898); Słowiańskie rapsodie na orkiestrę (1878), Słowiańskie tańce (2 serie, pierwotnie napisane na fortepian, 1878, 1886-1887), Koncert fortepianowy g-moll (1876), Koncert skrzypcowy a-moll (1879-1880), Koncert wiolonczelowy h-moll (1895); utwory kameralne, m.in. 14 kwartetów smyczkowych, 3 kwintety smyczkowe, tria fortepianowe, kwartety i kwintety fortepianowe, Tańce słowiańskie na fortepian na 4 ręce, 8 Humoresek na fortepian (1894); pieśni solowe, Stabat Mater na głosy, chór i orkiestrę (1877), Psalm CXLIX (1879, 2. wersja 1887), oratorium Św. Ludmiła (1886), Te Deum na głosy, chór i orkiestrę (1892); opery: Alfred (1870), Król i węglarz (1871, nowa wersja 1874 i 1887), Tvrd palice (1874), Wanda (1875), elma sedlk (1877), Dimitrij (1882, 2. wersja 1894-1895?), Jakobn (1888, 2. wersja 1897), ert a Ka (1899), Rusałka (1900), Armida (1903).