Fryderyk Franciszek Chopin jeden z najznakomitszych pianistów i kompozytorów urodził się 1 marca 1810 r. w Żelazowej Woli.
Geniusz Chopina był samorodny, ukształtowany i dojrzały bardzo wcześnie; w niewielkim tylko stopniu wpłynęła nań nauka najpierw u Wojciecha Żywnego, następnie u Józefa Elsnera Jako kilkuletni chłopiec występuje publicznie, zyskując sławę cudownego dziecka, staje się ulubieńcem warszawskich salonów. Mając lat 15 pisze Opus 1: Rondo c-moll, dwudziestoletni - ma w tece kompozytorskiej dwa koncerty fortepianowe, szereg etiud, mazurków, polonezów. W listopadzie 1830, niemal w przeddzień wybuchu postania, Chopin opuszcza Warszawę, udając się do Paryża. Nie był to pierwszy wyjazd z kraju (odwiedzał już m.in. Berlin, Wiedeń, Pragę, Drezno) - miał się okazać ostatnim. Z wyjątkiem podróży do Anglii w 1848 i letnich wypoczynków pozostawał Chopin do śmierci w Paryżu, udzielając prywatnych lekcji, grywając w paryskich salonach, nade wszystko - komponując.
O Chopinie, największym przedstawicielu muzycznego romantyzmu, powiedziano bardzo trafnie, że jest "Mozartem romantyzmu", a więc geniuszem harmonii, prostoty i umiaru.. Rodowód twórczości Chopina da się oczywiście uzasadnić i objaśnić historycznie: wiemy, że romantyczne nokturny pisał Hummel, Moscheles, Weber. A jednak niewiele to nas zbliża do istoty chopinowskiej muzyki. Wskazując bowiem na podobieństwa, uwidaczniamy jednocześnie cały dystans dzielący tamtą muzykę, tylko dobrą, od - genialnej. W zakresie faktury pianistycznej, harmoniki (bogactwo modulacji, rozwinięta chromatyka, śmiałość dysonansów traktowanych niekiedy jako efekty barwy), instrumentalnej kolorystyki dokonał Chopin rewolucji, bez której nie byłoby Wagnera, Liszta, Skriabina, Debussy’ego, Szymanowskiego.
Kompozycje na fortepian i orkiestrę - Wariacje na temat "La ci darem la mano" 1827 Krakowiak (Grand rondeau de concert) 1828, koncerty (e-moll 1830, f-moll 1829), Fantazja polska 1828, Andanto spinato i Polonez 1830. Dzieła koncertowe stanowią tylko drobną część dorobku Chopina. Trzonem jego twórczości są kompozycje fortepianowe: 24 preludia op. 28, mazurki, etiudy Op. 10 i Op. 25, walce, nokturny, impromptus, 3 sonaty, 4 ballady, 4 scherza, polonezy i in. Marginesowe miejsce zajmują utwory kameralne: na wiolonczelę i fortepian - Introdukcja i Polonez, Grand duo concertant, Sonata; Trio wiolonczelowe, Wariacje na flet i fortepian, pieśni.
Zmarł po ciężkiej chorobie 17 października 1849 roku w Paryżu we Francji. Jego imieniem nazwano wiele szkół i ulic w całym świecie. Nagroda międzynarodowego konkursu odbywającego się pod jego imieniem jest jedną z najbardziej pres
