Podobnie jak światopogląd każdego z nas jest odmienny, tak nie ma gwarancji, iż moja opinia jest mniej słuszna od kolegi , koleżanki , czy kogokolwiek. Każdy z nas kocha , widzi , czuje oraz interpretuje fakty inaczej, indywidualnie . Za Słownikiem wyrazów obcych - subiektywnie. Większość ludzi posiada odmienne cechy charakteru. Są gwałtowni, ciągle wpadający w gniew i są też ludzie spokojnego usposobienia, którzy nigdy się nie gniewają. Bywają ludzie bardzo wyniośli i bardzo skromni. Są ludzie chciwi, którzy nigdy nie mogą się nasycić , są i o niewinnych sercach, którzy nie pożądają nawet tych nielicznych rzeczy, które są potrzebne ciału. Istnieją ludzie pragnący bogactwa, którzy nie nasycą się wszystkimi bogactwami świata, tak właśnie, jak jest napisane w Księdze Koheleta , cyt: - "Kto miłuje pieniądze, nie nasyci się pieniędzmi". Istnieją ludzie o niewielkich potrzebach, którym wystarcza niewielka ilość - taka, która nawet nie zaspokaja ich wszystkich potrzeb i nie uganiają się za bogactwem. Są ludzie, którzy głodują, by oszczędzać pieniądze, a to, co zjadają za własne pieniądze, zjadają w cierpieniu. Podobnie bywa ze wszystkimi innymi usposobieniami ludzi: są weseli i przygnębieni, podli i szlachetni, okrutni i współczujący, ludzie łagodnego serca i kamiennego serca. Znamy ludzi kultury , sztuki, nauki, władzy, również Kościoła. W większości są to nieskazitelne autorytety. Moim autorytetem wśród tak szerokiej rzeszy był, jest i pozostanie Polak Papież Jan Paweł II. Zapewne nie jestem odosobniony , czy też zaślepiony w ideach / ideologiach / płynących z nauk Jana Pawła II . Dla mnie najlepszą i najbardziej słuszną sprawą jest nauczyć się jak żyć i postępować by kroczyć drogą prowadzącą środkiem. Drogą skromnego człowieka. Pożądać tylko tych rzeczy, których ciało potrzebuje i bez których nie da się żyć. Wynika to z papieskiej biografii którą wszyscy śledziliśmy na bieżąco. Karol Wojtyła ,w moim mniemaniu , jako człowiek doskonałości dał się poznać na przestrzeni całego swego bytu ziemskiego. Począwszy od ławy szkolnej do wielkiego przywódcy religijnego doszedł żyjąc w skromności.. Cóż my współcześni uczniowie, w większości możemy westchnąć z zawiści. Zasłużony Polak wielkim religijnym przywódcą. Na uwagę zasługują papieskie pielgrzymki po całym globie . Witany z pełną godnością i szacunkiem głowy państwa Watykan. Słusznie nazywany Papieżem Pielgrzymem . Uznawany nie tylko przez Naszych rodaków wyjątkowym człowiekiem . Jan Paweł II był po prostu wyjątkowym człowiekiem dla świata. Był i jest wzorem do naśladowania nie tylko dla nas współczesnych. Dla wielu wiernych pozostanie drogowskazem życia. Bez obaw możemy stwierdzić , iż był postrzegany jako Ojciec narodu polskiego. Zapewne wielu intelektualistów wtórowało , postrzegało i nazywało Jana Pawła II Ojcem wszystkich narodów. Co dla mnie również stanowi niepodważalną prawdę. W moich rozważaniach nie pominę faktu , iż nasz ukochany Papież był w istocie jednym z nas. Człowiekiem spraw przyziemnych. Kochał góry , przechadzki górskie. Organizował wycieczki zarówno rowerowe jak i spływy wodne z młodzieżą. Horyzonty zainteresowań Karola Wojtyły były niesamowicie szerokie. Kochał teatr, grał w sztukach teatralnych . Sam pisał wiersze i sztuki teatralne. Przy czym zawsze kierował się rozsądkiem , cechami rozumnego człowieka , które większość z nas pragnęłaby posiąść. Nie opuszczało papieża poczucie humoru , jednak umiejętnie zachowywał umiar. O czym wszystkim wiadomo. Człowiek nie powinien być zbytnio wesoły i zbyt żartujący, ale też i nie zbyt poważny i zafrasowany. Powinien cieszyć się przez wszystkie dni, być zadowolonym i mieć łagodną twarz, nawet w obliczu śmierci. Tak bardzo chciałbym umieć zachować tę równowagę.
Nazwałem ją drogą środka. Tym kim był za życia , pozostanie na wieki. Znalazłem sobie nauczyciela. Do końca nikt nie potrafi określić kim był dla nas, czy też dla mnie, Jan Paweł II
Słownik języka polskiego jest zbyt ubogi w swym słownictwie aby użyć stosownych określeń. Nie znajduję sensu kserowania czy też kopiowania myśli ludzkich. Przykład literackiej miłości. Czy do końca zakochany potrafi opisać miłość? Czy potrafimy zrozumieć odczucia głodnego , cierpiącego , chorego człowieka? Gdzieś w sercu głęboko czuję żal , straciłem Ciebie Ojcze. Odszedł mój nauczyciel, Wchodząc w dorosłe życie, uczę się miłości do otaczającej nas rzeczywistości, miłości do bliższych i dalszych mi osób ze szczególną wrażliwością. Za przykładem nauk głoszonych przez Karola Wojtyłę , uczę się i staram: żyć moralnie, żyć etycznie. Iść drogą środka. Nie muszę ukrywać antypatii do ludzi Kościoła. Deklaruję wręcz poglądy ateizmu. Dokonuję skrajnego i krytycznego podziału tego środowiska, szczególnie w świetle ostatnich wydarzeń w kraju, na dwa ; - są księża i kapłani. Powołani i pełniący funkcję bo odmienne są cechy charakteru każdego człowieka. Nie mnie oceniać słabości ludzkie. Jan Paweł II , w moim mniemaniu, to ideał człowieka w każdym calu . Osiągnięte zasługi w kraju czy na arenie międzynarodowej Jana Pawła II są zbyt wielkie aby je obiektywnie oceniać dziś. Podbił serca, jak widać, nie tylko rodaków. Kochał ludzi i Świat Go umiłował z wzajemnością. Na uwagę zasługuje fakt, iż kochany był również przez ludzi innych wyznań i ras. Miał więc nadludzki dar jednania ludzi bez względu na światopogląd, czy religię. Umiejętność przemawiania i docierania do ludzi posiadających różne cechy charakteru. Nie ukrywam , Jan Paweł II wywarł ogromny wpływ również na moje życie, które nadal pielęgnuję i rozwijam . Rzadko kiedy zdarza się aby komuś stawiano pomniki za życia. Rzadko kiedy doceniamy wartość bliźniego za życia. My naród , My ludzie Świata nie potrafimy do końca pojąć, jak wiele straciliśmy. - Dziękujemy papieżowi za "złote myśli", które w szarej rzeczywistości są jak promyki słońca. Za poczucie humoru i za to, że nigdy w nas nie zwątpił. Zawsze będzie w naszych sercach, szczególnie w sercach młodzieży którą sobie umiłował. To piękne i prawdziwe, że mogłem spotkać tak cudowną osobę jak Jan Paweł II . Dziękuje za wszystkie słowa, a szczególnie za miłość, którą obdarzał wszystkich ludzi, bez względu na wyznanie czy kolor skóry. Chciałoby się powiedzieć; - Kochany Ojcze , boję się świata bez Ciebie, bo nie ma już osoby tak oddanej , która zawsze stawała w obronie pokoju i miłości bliźniego. Papież Jan Paweł II był, jest i będzie na zawsze autorytetem mojego życia. Zrozumiałem jak wiele dla osoby chorej i cierpiącej znaczy obecność drugiego człowieka, a także to, że cierpienie nie jest karą za grzechy. Chciałbym jak Karol Wojtyła, budować swój dom na skale. Umieć stawiać opór przeciwnościom życia, które coraz częściej spotykam na swej drodze. Z pokorą, wzgardzony samym sobą , wyznaję; - jak bardzo kocham Papieża i dziękuję, gdyż uważam, że te słowa to jedne z najważniejszych słów w życiu człowieka. Wyszczególniając odmienność cech charakterów ludzkich , usiłowałem udowodnić oczywistą konkluzję. Najbardziej zacietrzewiony sceptyk uchyli czoła przed autorytetem jakim jest , był i pozostanie Jan Paweł II . Jestem dumny, iż to Polak Papież swą skromną osobą wpłynął na lepsze jutro kraju i świata. Pytanie; - na jak długo … ? W mojej świadomości żyje nadal.
