Koscioł głosi orędzie Pana

Religia Odsłon: 731
Chrześcijanie nie przestają mówić o swej wierze. Mówią o wielkich dziełach Boga, aby z wdzięcznością je wspominać i opowiadać o nich innym. Szczególnie ważnym miejscem, w którym chrześcijanie przekazują Dobrą Nowinę, jest ofiara eucharystyczna, msza św. Jest ona wielkim podziękowaniem Bogu za wszystko, co uczynił przez Jezusa Chrystusa.

Sprawowanie Eucharystii ma długą historię. Jej formy i teksty sięgają korzeniami czasów przedchrześcijańskich - żydowskich. Liturgia słowa podobna jest do żydowskiego świętego zebrania, odbywającego się w szabat. Poprzedza ją pozdrowienie gminy i wyznanie win.

Zawołanie: Kyrie - Panie, zmiłuj się..., Gloria - Chwała na wysokości... i modlitwa dnia, modlitwy i śpiewy wiernych określają przebieg liturgii słowa. W jej centrum znajdują się czytania biblijne. Pierwsze czytanie - a czasem i drugie - zaczerpnięte jest ze Starego Testamentu, z Dziejów Apostolskich lub z listów apostolskich. Ostatnie czytanie obejmuje zawsze jakiś fragment jednej z czterech Ewangelii. Czytanie to nazywa się ewangelią. Podczas większych uroczystości ewangelia jest także często śpiewana.

Ponieważ zebrani wierzą w obecność Chrystusa w Jego słowie - powstają, słysząc zapowiedź Ewangelii. Odpowiadają wówczas „Chwała Tobie, Panie”. W czasie większych świąt księga Ewangelii jest przenoszona uroczyście przy zapalonych świecach i kadzidle do miejsca jej odczytania - ambony. Po odczytaniu Ewangelii kapłan całuje księgę. Szczególny szacunek oddawany tej księdze jest wyrazem naszej czci dla Tego, którego ona głosi.

Słowo Boże chce dotrzeć do ludzi: pragnie poruszyć umysły, serca i usta. Symbolizuje to znak krzyża, który czynią wierzący na początku czytania Ewangelii - na czole, ustach i piersiach.

Zadaniem homilii - kazania jest wyjaśnienie słowa Bożego i odnoszenie go do życia wierzących. W ten sposób Kościół przekazuje to, co Biblia opowiada o ludziach, którzy przed nami doświadczyli bliskości Boga. Słuchający zostają włączeni do wielkiej „wspólnoty przekazu wiary” obu Testamentów. Jednocześnie zdobywają odwagę do odkrywania bliskości Boga, odnajdowania jej w wydarzeniach swego życia, a także do przekonywania do niej niewierzących - swoim życiem i swoimi słowami. W niedziele i święta zebrani, po wysłuchaniu i rozważeniu wyłożonego Słowa Bożego, wyznają w Credo swą wiarę w Boga i Jego zbawcze działanie.

Wszystko, co obwieszcza liturgia słowa, staje się powodem, aby za to w liturgii eucharystycznej Bogu dziękować, a także chwalić Go i uwielbiać.

Wierni uświadamiają sobie, że stanowią wielką wspólnotę, w której jeden wstawia się za drugiego. W modlitwie wiernych przedstawiają Bogu potrzeby wspólnoty, troski całego Kościoła i proszą o zbawienie świata w imieniu potrzebujących.

Także liturgia słowa wyraża dobitnie to, co miał na myśli Jezus mówiąc:
Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam ja jestem pośród nich (Mt 18, 20).



Liturgia słowa: Nabożeństwo takie może być odprawiane niezależnie od Eucharystii. Może też być nazwane nabożeństwem Słowa Bożego, gdy w jego części zasadniczej znajduje się czytanie Pisma świętego, jego wyjaśnianie, odpowiedź zgromadzonych i modlitwy.

Eucharystia (grec. = dziękczynienie): Określenie całej mszy św. W znaczeniu węższym określenie to odnosi się do drugiej częścią mszy św., której punkt centralny stanowi wielka modlitwa eucharystyczna (modlitwa dziękczynna za Boże dzieło „przez Chrystusa, naszego Pana”). Także jest to określenie konsekrowanego chleba, który podczas mszy św. jest przyjmowany i czczony.

Lekcja (czytanie): Określenie czytania wyjętego z Listów nowotestamentowych, z Dziejów Apostolskich albo także z ksiąg Starego Testamentu.

Perykopa (grec. = wycinek): Fragment wybrany z Biblii na dane nabożeństwo. Kościół katolicki przyjął pewne schematy perykop biblijnych, tzn., że czytania ustalone są według uroczystości roku kościelnego (w trzyletnim cyklu). Lekcjonarz jest księgą, w której zestawione są czytania według dni roku kościelnego. Podobne zestawy perykop istnieją w kościołach ewangelickich i wspólnotach chrześcijańskich.

Ryt: Reguły, według których przebiegać ma nabożeństwo albo jakaś czynność liturgiczna (np. chrzest). Kościół nadaje swym uroczystościom stałą formę w oparciu o przepisany ryt (obrzęd).

Kult: Nabożeństwo. Wszystkie formy oddawania czci Bogu albo świętym, np. modlitwy, pieśni, uroczystości.



Related Articles