Kosciół przypomina ostatnią wieczerzę

Religia Odsłon: 739
We mszy św. Kościół czyni to, co Pan uczynił wieczorem przed swą śmiercią. Przykazał: „to czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22, 19; 1 Kor 11, 23-25).

„Wspominanie” i „pamięć” są w judeochrześci-janskim rozumieniu czymś więcej niż tylko nieza-pominaniem, czymś więcej niż „piękną pamiątką”, do której chętnie się powraca. „Wspominanie” oznacza, że Bóg czyni przeszłość wciąż żywą teraźniejszością, która nas w siebie wciąga. W ten sposób Ostatnia Wieczerza Jezusa jest obecna w każdej mszy św.

Wierzący gromadzą się wokół stołu - ołtarza. Całemu zgromadzeniu przewodniczy kapłan. Odmawia on z upoważnienia Chrystusa i w imieniu zgromadzonych wielką modlitwę dziękczynną - modlitwę eucharystyczną - wraz ze słowami wspominania Ostatniej Wieczerzy. Wymawia przy tym nad chlebem i winem słowa, wypowiedziane przez Jezusa: „To jest ciało moje - to jest krew moja” (przeistoczenie). Zgromadzeni potwierdzają swą wdzięczność mówiąc: „Amen” i odmawiając „Ojcze nasz”. Następnie kapłan i wierni przyjmują święty chleb, Ciało Chrystusa. Ta wspólna uczta jest nie tylko przypomnieniem Ostatniej Wieczerzy, ona jest wspólnotą stołu i ofiary z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Panem, a zarazem zapowiedzią uczty weselnej, uczty pełnej radości, o której Jezus mówi w wielu swoich przypowieściach.

Ewangelie nie opisują w szczegółach Ostatniej Wieczerzy. Wiemy tylko, jak wyglądała żydowska uczta paschalna. Był to uroczysty posiłek z chlebem i winem, ze śpiewem i modlitwami oraz ze spożywaniem baranka paschalnego. To, co Ewangelie mówią, jest nowe i nieznane: Jezus łamiąc chleb i podając go uczniom powiedział: „Bierzcie, to jest Ciało moje” (Mk 14, 22). Są to niesłychane słowa. Podając kielich powiedział: „To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana” (Mk 14, 24). Te niezwykłe słowa Jezusa wskazują na Jego „wydanie się”, prowadzące aż do śmierci na krzyżu. We mszy św. - Eucharystii - uobecnia się nie tylko Ostatnia Wieczerza, lecz staje się obecny On sam, całe Jego życie i Jego śmierć „za wielu” na krzyżu.

Liturgia posługuje się wieloma modlitwami eucharystycznymi. Niezmienione pozostają w nich słowa kapłana wypowiadane nad chlebem i winem. Są to słowa samego Jezusa:
Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: To jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane.
Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: To jest bowiem kielich Krwi mojej nowego i wiecznego przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyńcie na moją pamiątkę.



Ostatnia Wieczerza: Pożegnalna uczta Jezusa z uczniami w noc poprzedzającą Jego śmierć. W Kościele katolickim msza św. stanowi pamiątkę i uobecnienie tej uczty.

Manna: Według Księgi Wyjścia (16, 4. 15) „chleb z nieba” zesłany Izraelitom podczas ich wędrówki przez pustynię. Właściwie oznacza pełne zdziwienia pytanie: man-hu? (Co to jest?). Jadalne ziarno przypominające ryż. W Kościele wyrazem tym określa się Chleb eucharystyczny (zob. Nie troszczcie się lękliwie).

Pascha: Święto żydowskie na „pamiątkę” uwolnienia z niewoli egipskiej, obchodzone w czasie wiosennej pełni księżyca.

Łamanie chleba: Podczas uczty żydowskiej ojciec rodziny dzieli chleb - tak uczynił również Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy. W Kościele pierwotnym określano tym mianem prawdopodobnie całą mszę św. (Dz 2, 42). Zwyczaj łamania chleba podczas mszy św. zachował się do dnia dzisiejszego.

Modlitwa eucharystyczna: Stanowi centralny punkt mszy św. Modlitwa uwielbienia i dziękczynienia rozpoczyna się prefacją, a kończy odmówieniem „Ojcze nasz”. Jest ona uwielbieniem Bożych czynów w Jezusie Chrystusie.

Konsekracja - przeistoczenie: Pomimo wielu prób uznania za przenośnię słów Jezusa: „To jest Ciało moje”, „To jest Krew moja” wyrażenie to oznacza, że podczas mszy św., na mocy słów Jezusa i na mocy Jego polecenia, chleb i wino przemieniają się w Jego Ciało i Krew, nie zmieniając swej widzialnej postaci. Sobór trydencki (1545-1563) stwierdza, że w „sakramencie świętej Eucharystii, po konsekracji chleba i wina, Pan nasz Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek, prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie znajduje się pod postacią owych widzialnych rzeczywistości”.

Komunia: Część mszy świętej, w której wierni przyjmują Eucharystię (uczta). Jest to również określenie pokarmu i napoju samej Eucharystii (przyjmowanie Komunii).

Ciało i Krew: W Biblii wyrażenia oznaczające całość ziemskiego bytowania człowieka (np. Syr. 17, 31 albo Mt 16, 17), a nie części jego ciała.

Ciało: W Biblii nie znajdujemy rozróżnienia między ciałem a duszą człowieka. Człowiek jest niepodzielny. Ciało to „cały” człowiek - taki jaki żyje i działa. „To jest moje Ciało” oznacza „To Ja jestem”.

Krew: Uważana jest w Biblii (jak i prawie we wszystkich starożytnych religiach) za siedlisko życia. „To jest moja Krew” oznacza „To jest moje życie, które oddaję za was” - „To Ja jestem”.



Related Articles