KAMPANIA WRZEŚNIOWA - geneza, przebieg i skutki
Po II Wojnie Światowej Niemcy nie zgadzali się z postanowieniami wersalskimi, uważając je za niesprawiedliwe. Podobnie Ro-sja radziecka nie pogodziła się z porażką w wojnie z Polską, która przeszkodziła jej w marszu na Zachód. Oba te państwa traktowały Polskę jako twór przejściowy, szkodzący interesom ich państw. Nie mogło być więc mowy o odnowieniu stosunków z największymi są-siadami jeśli ci w ogóle nie akceptowali bytu niepodległego państwa polskiego. Ponadto Niemcy chciały odebrać Polsce wiele terenów na zachodzie, a Rosjanie na wschodzie. Wbrew też wcześniejszym za-mierzeniom nie udało się zbudować przyjaznych relacji z Ukraińcami, Białorusinami i Litwinami. Postanowienia traktatu ryskiego i następne w sprawie Litwy spowodowały wejście w większym jeszcze stopniu na drogę konfliktu z tą ludnością. Również z Czechosłowa-cją Polska nie miała najlepszych stosunków dyplomatycznych.
Spośród mocarstw zachodnich najlepsze stosunki łączyły Polskę z Francją, która bojąc się odbudowy potęgi Niemiec szukała sojuszników we wschodnio - centralnej części Europy. W lutym 1921 r. w Paryżu doszło do podpisania polsko-francuskiej deklaracji o przy-jaźni i układu politycznego wraz z konwencją wojskową, zgodnie z którą państwa zobowiązywały się do udzielenia pomocy w razie na paści Niemiec na którąś ze stron. Polska szukała też sprzymierzeńców w Europie Środkowo-Wschodniej. Jednak tylko Rumunia jako jedyne państwo na tym obszarze chętnie współpracowała z Polską i podpisa-ła w marcu 1921 r. pakt o wzajemnej pomocy przeciw bolszewickiej Rosji (sojusz polsko-rumuński).
Niezadowolenie Niemiec i Rosji Radzieckiej z porządku wersalskiego skłoniło oba państwa do współpracy. 16 kwietnia 1922 r. zawarły w Rapallo układ o współpracy, także militarnej. Przy-czyniło się to do poczucia zagrożenia, które pogłębiło się gdy w Locarno 16 października 1925 podpisano układ gwarantujący granice Francji i Belgii z Niemcami. Polska takich gwarancji nie otrzymała. Nawiązywała się również dalsza współpraca Związku Radzieckiego z Niemcami, które 16 kwietnia 1926 zawarły układ o neutralności i nieagresji. Polska nie łudziła się co do intencji obu mocarstw, nie widziała jednak sposobu na trwałe rozwiązanie problemu. Faktu tego nie zmieniło nawet podpisanie 27 sierpnia 1928 w Paryżu tzw. paktu Brianda - Kellogga, formułującego zasadę wyrzekania się rozstrzygania problemów międzynarodowych na drodze wojny, którego asy-gnata-riuszami byli również Niemcy i Związek Radziecki.
W latach 30.