Pisząc o sytuacji Polski na arenie międzynarodowej przed wybuchem II Wojny Światowej, nie możemy z góry ocenić czy ta sytuacja była dobra czy zła, bowiem w tym czasie wiele spraw mogło zaważyć na tym czy sytuacja Polski przedstawiała się pozytywnie czy wręcz odwrotnie – negatywnie.
W swojej pracy chciałabym najpierw wypisać i ocenić wszystkie pakty, spory i wojny Polski z państwami.
W październiku Ukraińcy z Galicji Wschodniej opowiedzieli się za utworzeniem własnego państwa związanego z Austrią. Rozpoczęli tworzenie wojska, którego podstawę stanowiły jednostki ukraińskie skierowane do Galicji i Lwowa przez dowództwo austriackie. W nocy na 1 listopada 1918r. Ukraińcy przejęli władze we Lwowie. Rankiem zaskoczeni Lwowianie zobaczyli na głównych gmachach miasta niebiesko-żółte flagi ukraińskie. Ludność Polska rozpoczęła podnosić bunt. Dowództwo nad małymi armiami przejął kpt. Czesław Mączyński. Walki polsko-ukraińskie objęły całą Galicję Wschodnią – od Sanu po Zbrucz. Polacy jednak utrzymali się w Borysławiu i Drohobyczu. Polacy jednak ciągle tkwili w swych poglądach, że Lwów powinien należeć do Polski. W konsekwencji tego sporu zginęło wielu niewinnych ludzi a nawet dzieci w wieku 9 lat (tzw.,,Orlęta Lwowskie”) również wzrosła niechęć społeczeństwa polskiego do społeczeństwa ukraińskiego oraz zmalała współpraca jednego państwa z drugim.
Jednym z ważniejszych pokoi był pokój ryski zawartą pomiędzy Polską a Rosją w październiku 1920 r.. W czasie rozmów w Rydze ustalono przebieg wschodnie granicy Rzeczpospolitej biegła ona od Dźwiny prosto aż na południe pozostawiając Mińsk Litewski po stronie Rosyjskiej, do Zbrucza i dalej rzeką Zbrucz do jej ujścia do Dniestru. Obie strony zrzekły się odszkodowań za straty wojenne, zobowiązały się do wzajemnego poszanowania suwerenności, ustroju i praw mniejszości narodowych. Pokój ryski przyczynił się do większej współpracy obu państw oraz obydwa społeczeństwa darzyły się większym zaufaniem.
Kolejnym z sporów był spór Polsko-Litewski. W 1920r. bolszewicy przekazali Wilno Litwinom. Jednak Wilno i jego tereny zamieszkiwała spora część Polaków, którzy sądzili, iż Wileńszczyzna powinna należeć do Polski. Polacy uważali na początku ze spór ten można będzie rozwiązać poprzez zaproponowanie Litwinom, korzystnych dla Polski układów a mianowicie, aby zbudować wspólne państwo na wzór federacji, jednak Litwa odmówiła. Piłsudski był wtenczas zmuszony do tego, aby podejść podstępem i przechytrzyć Litwinów nakazał, więc Żeligowskiemu upozorować bunt jakoby bez rozkazu Naczelnego Wodza zająć Wilno i Wileńszczyznę. 12 października 1920r. gen. Żeligowski ogłosił powstanie państwa Litwa Środkowa, obejmującego ok. 13,5 tys. Km2, z której większą część stanowili Polacy. W konsekwencji tego sporu Litwa przez kilka późniejszych lat była wrogo nastawiona do Polski.
Następnym z sporów był spór Polsko-Niemiecki. Na zachodzie i północy Polacy chcieli włączyć do swoich ziem ziemie zaboru pruskiego oraz część Śląska. Niemcy jednak odrzucili żądania polski a to przyczyniło się do zwiększenia konfliktów na spornych obszarach.27 grudnia 1918 r. doszło do wybuchu powstania wielkopolskiego. Wielkopolskiego ciągu kilku dni powstańcy opanowali Poznań, a w pierwszych dniach stycznia zajęli już całą Wielkopolskę. Na dowódcę sił zbrojnych byłej dzielnicy mianowano Józefa Dowbora-Muśnickiego. Zawieszenie broni podpisano w połowie lutego 1919 r. Wielkopolskę dołączono do Polski natomiast o losach innych ziem pozostających w rękach Niemców decydowali politycy przy stole rokowań. O losach Górnego Śląska oraz Warmii i Mazur zadecydować miały plebiscyty. Natomiast czasie tych przygotowań doszło do ostrych konfliktów polsko-niemieckich a co za tym idzie do trzech powstań śląskich. Uważam, że pomimo wielu ziem uzyskanych przez Polskę zginęło wiele bezbronnych niewinnych ludzi oraz relacje pomiędzy polską a Niemcami znacznie się pogorszyły i obydwa państwa unikały współpracy ze sobą.
Jednym z kolejnych sporów był spór Polsko-Czeski. Przyczyną tego konfiktu była południowo-zachodnia część Śląska Cieszyńskiego – Zaolzie-, które było zamieszkane zarówno przez Polaków jak i Czechów. I Polacy i czesi szukali dobrego wyjścia z tej sprawy, lecz latem 1920 r. i czesi zażądali całego tego terytorium dla siebie a nawet uzyskali poparcie dla tego postulatu takich państw jak Anglia i Francja. Polacy ustąpili i oddali to terytorium czechom, jednak w czasie kompletnego kryzysu monarchijnego zajęła zbrojnie Zaolzie i przyłączyła je do swojego państwa. Spór ten był jedną z głębokich niechęci Czechów do Polaków przez następne kilka lat, jednak Polsce opłacało się tak walczyć o te tereny.
Jednym z ważniejszych sojuszy był sojusz polsko-brytyjski zawarty pomiędzy polską a Wielką Brytanią 25 sierpnia 1939r.. był to sojusz wojskowy, który dawał gwarancję, że w obliczu niemieckiego ataku Polska nie pozostanie osamotniona. Sądzę, iż sojusz ten był bardzo korzystny dla obydwóch państw, lecz jednak bardziej dla Polski.
Kolejnym z ważnych sojuszów był sojusz wojskowy zawarty pomiędzy Polską, Francją i Rumunią. Na celu działania sojuszu z Francją miało być wspólne działanie przeciwko polityce Niemiec. Natomiast działanie sojuszy z Rumunia polegało na wzmacnianiu obu państw w obliczu ZSRR. Uważam, iż również zawarcie tego sojuszu było bardzo dobrym i słusznym posunieńciem ze strony Polski.
W 1932 r. Polska podpisała układ z ZSRR o nieagresji na Polskę a w 1934 r. takiż sam układ podpisała Polska z Niemcami. Uważam, że podpisanie tych układów również było bardzo korzystne dla Polski.
Uważam, że sytuacja Polski przed wybuchem II Wojny Światowej na arenie międzynarodowej nie była zła, świadczą o tym pozytywne skutki podpisania niektórych sojuszy, porozumień i paktów oraz korzystne wyjście z wielu sporów jednak sądzę, iż sytuacja Polski mogłaby być lepsza.
,, Historia Polski” Józef Buszko