Wprowadzenie:
Mitologia Lechii jest o tyle trudna do spisania, że mamy tylko cząstkowe informacje na temat wierzeń naszych przodków. Poniższy wykaz i opis jest oparty o informacje kronikarzy i badaczy historii Polski wczesnego średniowiecza, oraz o własne spekulacje. Trzeba zaznaczyć, że poniższy spis jest wyselekcjonowany i ograniczony do najważniejszych informacji. Sam spis bogów i bóstw został tu skrócony do minimalnej ilości. Każdy gród i plemię posiadało swoich bogów i własne wierzenia. Starałem się podczas badań kronik i innych pism wyłuskać te informacje, które mogły być zgodne z mentalnością dawnych Polaków.
Bogowie i boginie:
Światowid – bóg wszelkiego istnienia. Wyłonił się z chaosu wraz z sześcioma innymi bóstwami. W lechickiej hierarchii zajmował najwyższe miejsce. Był Kniaziem (Królem) i rodzicem wszystkich bóstw i stworzeń, jako że to on posiadał wszelką moc, którą podzielił pomiędzy bóstwa i stworzenia. Sam nie utracił potęgi swej władzy. Stał na czele Sądu nad bogami i ludźmi. Był czczony w każdej słowiańskiej świątyni i na ziemiach Lechii.
Miał wygląd rosłego czterdziestoletniego mężczyzny. Posiadał na jednej głowie cztery twarze. Dwie były męskie a dwie żeńskie. Twarze były wykręcone w cztery strony świata. Odziany był w białą tunikę i wojowniczy rynsztunek. Za pasem nosił róg, w prawicy kostur zakończony niebieskim kryształem. U pasa zwisał mu długi miecz.
Poświęcony był mu bielik, orzeł; biały koń; dąb;
Swoje święto miał 1 stycznia zgodnie z kalendarzem Słowian.
Żywie ( Sziwa, Żywia) – bogini życia, mądrości i matka-twórczyni ludzi. Była najpotężniejszą boginią ze wszystkich bogiń. Przez skromność nigdy nie pretendowała do tronu Kniaziny. Zasiadała w Sądzie zaraz przy Światowidzie.
Dwudziestoletnia złotowłosa kobieta. Ubrana w zielone i niebieskie szaty. Nie nosiła biżuterii. Przedstawiana z dwoma glinianymi figurkami: kobiety i mężczyzny. Miała dwie córki: Marzannę i Jessę.
Poświęcone jej zostały: biały puchacz; wierzba;
Jej święto przypadało na 6 stycznia;
Prawe – bóg prawa, sprawiedliwości, czasu, mściciel bogów. Opiekował się osobami niesłusznie oskarżonymi.
Przedstawiany był jako czterdziestoletni mężczyzna o siedmiu głowach. Jego ubiór był złożony z fioletowych, szarych i granatowych szat. Podpierał się kosturem zakończonym rzeźbą sowy trzymającej w dziobie szale a w szponach miecz i jabłko. Był drugim z sędziów. Jako jedyny miał prawo karać bogów, co nie znaczyło, że sam był bezkarny.
Poświęcony był mu: sokół; grab; gniady koń;
Jego święto obchodzono 21 grudnia;
Trygłów (Bałt, Sztormboh, Trojan, Neptun*) – bóg Pramorza, słonych wód, stworzeń wodnych, żeglarzy, rybaków, budowniczy pierwszej barki.