PPA ? wskaźnik wydolności tlenowej organizmu. Takie obciążenie wysiłkowe podczas którego rośnie gwałtownie udział przemian beztlenowych w resyntezie ATP. Im pojawia się przy wyższych obciążeniach tym świadczy to o wyższej wydolności. Osoby wytrenowane 70 ? 80% VO2 max. Położenie PPA może się zmienić, kiedy będziemy trenować o niskiej intensywności ale wytrzymałościowo dużo, taki proces przesuwa PPA w kierunku wyższych obciążeń. Metody nieinwazyjne wyznaczenia: test Conconiego, gazometria gazów. Metoda inwazyjna ? podczas wysiłku pobiera się krew z opuszki palca.
PRÓG WENTYLACYJNY ? obciążenie, przy którym następuje nieproporcjonalny do pobierania tlenu wzrost wentylacji. Inaczej próg hiperwentylacji, próg ten pokrywa się z progiem anaerobowym, zwanym też progiem niekompensow. Kwasicy lub progiem mleczajowym.
ADAPTACJA ORG. PO TRENINGU WYSOKOGÓRSKIM -
? Zwiększenie wentylacji płuc
? Większa pojemność dyfuzyjna płuc
? Wzrost obj.min.serca ? po 7 ? 10 dni wraca do normy,
? Zmniejszenie max częstości skurczów serca
? Max obj.min.serca osiągana na dużej wysokości podczas ciężkiego wysiłku fiz jest mniejsza niż na poziomie morza. Wynika to z bezpośredniego wpływu obniżenia prężności tlenu we krwi na kurczliwość mięśnia sercowego. Wynikiem tego jest zmniejszenie wydolności w wyniku zmniejszania max pochłaniania tlenu przez org. ten sam wysiłek staje się cięższy dla org. w miarę postępu aklimatyzacji upośledzenie czynności serca kompensowane jest przez zwiększenie zdolności transportu tlenu.
? Zwiększa się wskaźnik hematokrytowy, to powoduje
? Wzrost tzw. Pojemności tlenowej krwi
? Policytemia ? powstawanie erytropoetyny w nerkach, która przenika do krwi, pobudza powstawanie krwinek czerwonych. Na wytwarzanie erytr. Wpływa właśnie gorsze zaopatrzenie nerek w tlen co daje efekt sprzężenia zwrotnego.
BRADYKARDIA ? WOLNOSKURCZ ? tym większa im wieksza wydolność fizyczna została osiagnięta w wyniku treningu. U sportowców uprawiających wysiłki wytrzymałościowe częstość HR w spoczynku wynosi 40 ? 50/ min. W wyniku bradykardii jest: mniejsza obj. Min. Serca, większa różnica tęt-żylna zawartości tlenu we krwi, większe wychwytywanie tlenu z krwi, obj. Wyrzutowa nieco mniejsza.
WYDOLNOŚĆ FIZYCZNA OKREŚLAJĄ:
? Sprawność funkcji zaopatrzenia tkanek w tlen (czynniki determinujące tę wielkość: max wentylacja płuc, pojemność dyfuzyjna płuc, obj. I pojemność tlenowa krwi, max obj. Minutowa serca, tętniczo ? żylna różnica wysycenia krwi tlenem)
? Zasoby substratów energetycznych w mięśniach: glikogen (zdolność gromadzenia w mięśniach glikogenu zwiększa trening fiz.), WKT ? ich utlenianie ? umożliwia oszczędzanie substratów węglowodanowych.
? Sprawność procesów wyrównujących zmiany w środowisku wew. org. do tych czynników należy: pojemnośc układów buforowych, zmniejszających zakwaszenie org; sprawność termoregulacji ? usuwanie ciepła z org.; sprawność usuwania mleczanów ? przez wątrobę, która wykorzystuje go do glukoneogenezy.
? Tolerancja zmian zmęczeniowych ? zależy w znacznym stopniu od czynników psychologicznych, kształtujących motywacje wysiłkową.
PRÓBA PWC 170 ? w próbie tej oznacza się wielkość obciążenia na cykloerg. Rowerowym, przy którym badany osiąga częstość skurczów serca 130, 150, 170,
PWC 170 jest to obciążenie, przy którym częstość skurczów serca stabilizuje się na poziomie 170 sk/min. Wielkość tego obciążenia można wyznaczyć, opierając się na liniowej zależności między częstością skurczów serca osiąganą w okresie równowagi czynnościowej a obciążeniem. Przeprowadzenie testu polega na wykonaniu co najmniej dwóch wysiłków na cykloerg. O stałej intensywności, takich, aby częstość skurczów serca ustabilizowała się w stanie równowagi czynnościowej na poziomie 120- 130 sk/min. W pierwszym wysiłku oraz nie przekroczyła wartości 170 sk/min. W drugim.