Układ ciała jako ćwiczenie lub pozycja wyjściowa do ćwiczeń.

UKŁAD CIAŁA JAKO ĆWICZENIE LUB POZYCJA WYJŚCIOWA DO ĆWICZEŃ

W kinezyterapii podstawę stanowi nazewnictwo gimnastyczne ale występują specyficzne nazwy dla tych samych pozycji i sposobu wykonywania ruchów. Np. w nomenklaturze gimnastycznej „prowadzimy ramiona w bok do ułożenia równoległego do podłoża”, a w kinezyterapii „odwodzimy kończyny górne do kąta prostego”.
Najważniejsze jest aby pacjent zrozumiał polecenia wykonania ruchu, aby było ono jednoznaczne i zrozumiałe.
W opisie ruchu należy uwzględnić drogę, sposób wykonania ruchu oraz określić układ ciała względem podłoża lub przyrządu.
Każde ćwiczenie jest wykonywane w pewnej określonej pozycji, która musi być odpowiednio dobrana i opisana. Przyjmuje się zasadę, że jeśli jakiś odcinek ciała wykonuje ruch , to pozostałe powinny być ustabilizowane. Często służy temu pozycja wyjściowa, która ułatwia stabilizację (czasem z wykorzystaniem przyboru). Pozycja wyjściowa może też służyć ułatwianiu lub utrudnianiu określonych ćwiczeń, wykonywanie ćwiczeń w różnych pozycjach jest swego rodzaju urozmaiceniem.
Ze względu na usytuowanie ogólnego środka ciężkości względem podłoża, pozycje wyjściowe dzieli się na:
o wysokie – m. in. postawa stojąca,
o średnie (= półwysokie) – wszelkie pozycje klęczne i przysiady,
o niskie – siady i pozycje leżące.
Szczególną grupę stanowią tzw. pozycje izolowane. Są to pozycje, które ograniczają lub uniemożliwiają wykonanie ruchu określonych odcinków ciała lub w pojedynczych stawach.
Innym ważnym elementem jest wyjściowy układ odcinków ciała, które mają się poruszać podczas danego ćwiczenia. Ich pozycja wyjściowa również musi być określona i to dwuaspektowo, co dotyczy głównie kończyn.
Pozycję na końcu ruchu określa się jako pozycję końcową (często zdarza się że pozycja końcowa jest jednocześnie pozycją wyjściową).
Niektóre pozycje same w sobie są ćwiczeniami o charakterze statycznym np. opad tułowia. Niejednokrotnie ćwiczeniem są tez zmiany pozycji, a najlepszym tego przykładem może być seria przysiadów. Zmiany pozycji są tez stałym elementem układu ćwiczeń (np. podczas rozgrzewki). Zmiany pozycji nie przeprowadza się w sposób chaotyczny. Ćwiczenia dobiera się tak by płynnie przechodzić do coraz to niższych pozycji i z powrotem poprzez pozycje pośrednie do stania.
W fizjoterapii często spotykamy się z utrudnieniami dotyczącymi zmian pozycji u osób ze sztywnością stawów czy z niedowładem mięśni. Poszukuje się wtedy indywidualnych sposobów skompensowania tego typu niedostatków – zwykle z zastosowaniem dodatkowych pomocy.
Przyjmowanie i zmiany pozycji są stałym elementem rozmaitych czynności wykonywanych w życiu codziennym.

Related Articles