1 Zarys ewolucji polskiego prawa budowlanego.
Początków pr.bud. można dopatrywać się w normach kształtujących zabudowę i architektoniczno-budowlane zagadnienia, w regulaminach bud obowiązujących w średniowieczu. Pr.bud. powstało w Europie w XIX w, w okresie podziału Polski na zabory: austryjacki, rosyjski,pruski. Budownictwo podlegało 3 reżimom pr, w zależności od zaboru.Pr.budowlane – to normy obowiązujące powszechnie w danym państwie, stanowione przez właściwy organ prawodawczy, we właściwej formie.
Pierwsze pr.bud. ukazało się jako Rozporządzenie Prezydenta RP 16.02.1928r. Normowało ono całokształt zagadnień z procesem budowlanym (problemem zabudowy osiedli, policji bud.), które przyczyniło się do utrudnienia w podejmowaniu działań przez organy samorządu teryt. Pr. z 1928r. nie cechowała też pełna jednolitość.
Po II wojnie uchwalono nowe pr.bud.ustawa z 1961r., w sposób kompleksowy normowała ona prawne i techniczne problemy procesu budowlanego, poddając rygorom nadzoru budowlanego podmioty: os.fiz., państwowe jednostki, organy i jedn.gospodarki uspoł.normowała kwalifikacje i obowiązki osób wykonujących samodzielne funkcje techniczne w budownictwie. Zagadnienia urbanistyczne i lokalizacji inwestycji budowl. Uregulowane zostały w ust. o planowanie przestrzennym, która znalazła wyraz w kolejnej ust. – pr.bud. z 1974r.
Rozwój budownictwa, gospodarki, wzrost kadry techn-bud., postęp technologii bud, lepsza organizacja przeds. w latach 60-tych przyczyniło się do odstąpienia od ścisłej reglamentacji procesu budowl. Ust. z 1974r. pełniła wówczas rolę aktu ramowego.Niedostatek prawny ustawowej regulacji prawnej procesu bud. Szczególnie lat 80-tych. Po kilku próbach opracowania projektu nowej ust. i po długim procesie legislacyjnym została uchwalona nowa Ust. pr.bud. z 07.07.1994r. – obowiązująca od 01.01.95r.
2. Droga przekształceń pr.o zagospodarowaniu przestrzennym (pr.o zabudowie).
Rozporz.Prezyd. z 1928r.o pr.bud. i zabudowie osiedli zawierało przepisy normujące obowiązki i tryb stanowienia planów zabudowy, zasady zagospodarowania siedli oraz podział i scalenie działek bud. Plany zabudowy miały być dla miast, miasteczek i uzdrowisk. Opracowane miały być 2 plany:
Ogólny – sporządzony dla miasta (osiedla), wyznaczał ogólną linię rozwojową miasta,określał obszary przeznaczone na cele komunikacyjne, pod budowę obiektów użyteczności publ. Pod zabudowę określonego rodzaju.
Szczegółowy – sporządzony na podstawie planu ogólnego, ale w szczególnych przypadkach mógł być sporządzony bez planu ogólnego.
Przepisy Prezydenta dot.zabudowy osiedli obowiązywały do 1946r. do czasu wejścia w życie dekretu o planowym zagospodarowaniu przestrzennym. Planowaniem przestrzennym kierował organ centralny – Gł.