Wiek XIX i XX to czas licznych zrywów i powstań narodowych w Polsce. Okres, gdy Polska była pod zaborami obfitował w powstania wyzwoleńcze, nasi przodkowie zawsze stawiali sobie za cel odzyskanie niepodległości. Naród polski nigdy nie pogodził się z utratą własnego państwa. Próba oceny słuszności powstań jest w rzeczywistości bardzo trudna, gdyż nierzadko przynosiły one korzyści w postaci wysiłku podejmowanego dla przebudzenia narodu z letargu, co w ostatecznym rozrachunku, doprowadziło do wyzwolenie narodu polskiego.

Wielka Emigracja był to jeden z największych ruchów migracyjnych w XIX-wiecznej Europie,doszło do niej po upadku powstania listopadowego. Do emigrantów należeli głównie żołnierze, szlachta polska i politycy. Wyjeżdżano przede wszystkim do Francji, ale również do Saksonii, Wielkiej Brytanii, Belgii, Szwajcarii i Turcji.

Wiek XIX był wspaniałymi czasami. Rozwijała się technika i dzięki temu ludziom żyło się lepiej. W mojej pracy udowodnię, że cesarz niemiecki Wilhelm II słusznie wypowiedział słowa: ?To wspaniałe czasy panowie, wspaniałe czasy.? Dla wielu historyków jest to główny temat sporów. Dla mnie jednak jest oczywiste, że to stulecie było jednym z najlepszych okresów w dziejach ziemi.

Moim zdaniem zasadę legitymizmu i restauracji było trudno wprowadzić do Europy.
Najbardziej niezadowoleni z powyższych zasad byli zwolennicy Rewolucji Francuskiej, którzy (jak pamiętamy) nie przepadali za monarchią, a także zwolennicy Napoleona I Bonaparte, którzy "nabałaganili" w granicach państw Europejskich.