1. Horacjański ideał życia
W odzie „O co poeta prosi Apollina” zaprezentował swoją postawę filozoficzną. Swoje poglądy oparł na dwóch szkołach filozoficznych: epikurejczykach (szukali szczęścia i celu życia w zaspokajaniu przyjemności duchowych) i stoikach (głosili pielęgnowanie w sobie cnoty, rozwijanie intelektu, uniezależnienie od pokus i smutków świata a otaczający świat przyjmowali ze spokojem - „stoicki spokój”).

Pytanie o sens cierpienia można zadać matce, ojcu, mędrcowi, uczonemu, kapłanowi. Każdy będzie próbował na nie sformułować odpowiedź. To pytanie można zadać światu, losowi, nauce, historii, doświadczeniu ludzkiemu, lecz prawdziwym adresatem ludzkiego pytania o sens cierpienia jest zawsze – zarówno dla wierzących, jak i niewierzących – sam Bóg.

Wiersze T. Różewicza „Ocalony” oraz J. Barana „Mam dwadzieścia pięć lat” przedstawiają nam odmienne spojrzenie ludzkie na świat oraz obrazują dwa różne doświadczenia życiowe, oparte na historii, które wywierają mocny wpływ na psychikę ludzką w dalszym życiu.
T. Różewicz w swoim utworze ukazuje absurd i brutalizm wojny.

1 Cechy poematu heroikomicznego na przykładzie.
Poemat heroikomiczny, jak już wskazuje sama nazwa tego gatunku literackiego, jest połączeniem poematu heroicznego (eposu) z komicznym (o tematyce błahej, zwykle o charakterze satyrycznym). Jest to, więc poemat o śmiesznych bohaterach, poemat parodiujący eposy rycerskie.