Jest to matka świadoma swojej tragedi.
W,,Matce powieszonych'' T.Różewicza matka po stracie syna nie ma już chęci do życia,jest bliska szaleństwu
,,Matka powieszonych'' T.Różewicz

Tu
po ulicy chodzi
matka powieszonych
czarna
srebrną głowę niesie
w dłoniach
ach jak ciężka bryła
wypełniona nocą
rozsadzona światłem

pomylona krąży
i śpiewa i śpiewa
w butach z krzywym obcasem
z jałowym łonem
zwiędłą piersią
pomylona syrena wyje
do obrzękłego nad miastem księżyca

ołowianymi stopami stąpa
po betonie ulic
matka powieszonych
z księżycem u szyi
idzie na dno
ociera się o szorstką łuskę tłumu


Matka trzyma się za głowę w geście rozpaczy po utracie syna.

Biblijny raj według Boskich słów jest celem do osiągnięcia dla każdego człowieka. Jednak my, jako zwykłe istoty, nie umiemy pojąć tego wszystkiego co nas czeka.
Niejeden z wybitnych twórców próbował zgłębić i opisać nasze losy po śmierci. Jednak czy aby na pewno do miejsca wiecznej szczęśliwości trafiamy dopiero po przejściu przez trudy ludzkiego życia? Czy tu, na ziemi, nigdy nie zaznamy stanu błogości? Czy jesteśmy w stanie opisać to eldorado, do którego każdemu tak spieszno?
Już w poprzednich latach miałam okazję zapoznać się z wieloma utworami wybitnych autorów, którzy to za pomocą słów, przedstawiali ową „krainę wiecznego szczęścia”.

W swojej wypowiedzi chciałabym przedstawić obrzędy ludowe i ich funkcje w literaturze, które opisywane są w wielu dziełach polskiej literatury. Takimi obrzędami będą: obrzęd dziadów z „Dziadów cz. II ” A Mickiewicza, dwa obyczaje z „Chłopów” W.S. Reymonta oraz obrzęd z Nad Niemnem E. Orzeszkowej
Na początku chciałabym przytoczyć definicje obrzędu ludowego a wiec: według Słownika Języka polskiego obrzęd ludowy to zespół czynności i praktyk uświęconych tradycją, często określonych przepisami o znaczeniu symbolicznym, towarzyszących jakiejś uroczystości o charakterze rodzinnym, społecznym, politycznym czy religijnym.

Wieś… czasem spokojna i wesoła, czasem targana straszliwymi niepokojami, płonąca ogniem buntu. Fascynująca inną, jakże bogatą i ciekawą kulturą. Okłamywana i biedna. Chciwa i okrutna. Różne oblicza ma polska wieś. Jakże często polscy twórcy stawali się obrońcami praw tych, którzy jak to pięknie powiedziano kiedyś podczas kolejnej historycznej zawieruchy, żywią i bronią.