Zbigniew Herbert niejednokrotnie w swej poezji dokonuje reinterpretacji znanych utworów literackich, gra z konwencją literacką. W „Trenie Fortynbrasa” odwołuje się do „Hamleta”, tragicznej historii księcia Danii. Poeta jednakże opisuje tę historię z punktu widzenia księcia norweskiego Fortynbrasa, postaci w dziele Szekspira pobocznej, ledwie zarysowanej i w sztuce raczej obojętnej wobec konfliktów rozgrywających się na dworze Corneliusa.

Raz się umiera, raz się rodzi
Każdy dojrzały się z tym godzi
Nic się nie powtarza, nie jest dwa razy
Nie mów człowieku takie są czasy
Tak było zawsze od dawien dawna
Jak Kain zabił brata Abla
Nie wróci tego, nigdy nie zrobi
Teraz swą głowę z

Autor w "Pieśni V" odwołuje się do najazdu Tatarów na Podole z 1575r. Najazd ten wiązał się z wzięciem do niewoli ok. 50 tysięcy Polaków oraz ze spaleniem i ograbieniem wielu podolskich wiosek.
Tatarzy byli bezlitośni. Autor określa ich mianem "psów bisurmańskich", podczas gdy do Polaka zwraca się "Cny Lachu".

Wiersze Szymborskiej i Łobodowskiego posiadają ten sam tytuł, z którym wiąże się również jednakowa tematyka. Wywodzą się z tej samej epoki, czyli ze współczesności.

Rozpoczynając lekturę wiersza nie sposób nie zauważyć nawiązania jego tematyki do tradycji biblijnych. Już sam tytuł informuje czytelnika, jeśli zaznajomiony jest oczywiście z Pismem Świętym, o powiązaniu treści utworu z historią Sodomy i Gomory, dwóch miast unicestwionych karzącą ręką Boga.