Zjawisko agresji zawsze było, jest i prawdopodobnie będzie obecne w naszym życiu.
Niektórych dotyka ono bardziej, innych zaś mniej. Można śmiało stwierdzić, iż każdy z nas dobrze wie czym jest agresja, gdyż jest ona dość popularna. Nie mniej jednak, aby rozwiać wszelkie wątpliwości, pragnę przytoczyć definicję „Słownika Wyrazów Obcych” według którego „Agresja to zachowanie zmierzające do wyładowania niezadowolenia lub gniewu na osobach lub rzeczach".

Zagadnienie altruizmu od wieków intrygowało filozofów i teologów i łatwo zrozumieć dlaczego. Spór o to, czy ludzie są rzeczywiście zdolni do prawdziwie niesamolubnych zachowań, co faktycznie oznacza pytanie o to, czy jesteśmy całkowicie i niezmiennie egoistyczni, sięga samego sedna ludzkiej natury.

Wychowanie jest długotrwałym i skomplikowanym procesem, na którego przebieg wpływa wiele wzajemnie się warunkujących czynników, działających w różnorakich powiązaniach i współzależnościach.
Osobami wiodącymi, kierującymi tym procesem, są rodzice, wychowawcy i nauczyciele. Od ich aktywności, postawy, oraz od stosunku do wychowanka zależy prawidłowy przebieg procesu wychowawczego.

Postawę rodzicielską, którą rozumiemy jako charakter emocjonalnego stosunku rodziców do dziecka powszechnie uważa się za jeden najistotniejszych czynników wpływających na osobowość dziecka. Nadopiekuńczość (albo nadopiekuńcza postawa rodziców wobec dzieci) charakteryzuje się uczuciową koncentracją na dziecku, roztaczaniem nad nim nadmiernej opieki („parasol ochronny”) i częstym wyręczaniem dziecka w jego obowiązkach.