Patrzę na gwiazdy górne i kwiaty polne i snuję refleksje nad współczesnym światem. Dochodzę do wniosku, że ludzie nie dostrzegają otaczającego ich piękna. Widziałam kiedyś drzewo ze złamaną gałęzią. Mogło nadal szumieć i cieszyć się słońcem i deszczem, ale to było mało, bo pamiętało te dni, kiedy sięgało nieba. Widziałam też słowika ze złamanym skrzydłem. Mógł nadal śpiewać, jednak wspominał te dni, kiedy cieszył się wolnością w powietrzu. Żeby zaznać prawdziwego szczęścia trzeba zapomnieć, że kiedyś miało się więcej.
"Tajemnica Szczęścia jest ukryta w tym, by widzieć wszystkie cuda świata i nigdy nie zapomnieć o dwóch kroplach oleju na łyżce." Często zabiegani, zagonieni za wielkimi sukcesami, nie dostrzegamy wielu rzeczy. Mamy tylko jeden cel - sukces. Nasze życie staje się mdłe, jak potrawa bez przypraw. Gdyby gwiazdy pojawiały się na niebie raz na tysiąc lat, wówczas ludzie szaleliby z radości, robili zdjęcia, pokazywali jeden drugiemu te cudowne zjawisko. Gdyby kwiaty zakwitały raz na tysiąc lat, ludzie byliby szczęśliwi, że mogą być świadkiem narodzin nowego życia. Jednak gwiazdy są na niebie co noc, a kwiaty zakwitają każdej wiosny i nikt nie widzi w tym nic szczególnego. Nie potrafimy cieszyć się z drobnych rzeczy.
W ten sam sposób odnosimy się do uczuć innych osób. Gdy ktoś jest smutny, nie widzimy jego strapienia. Jeśli bliska nam osoba płacze, nie słyszymy huku kapiących na podłogę łez. Ksiądz Mieczysław Maliński w swoim wierszu pt. „Dawaj” pisał tak:
Dawaj to, co masz, czym jesteś.
Dawaj przedmioty, ale nade wszystko dawaj siebie,
Swoją opiekę, swoją pomoc, swoje współczucie.
Dawaj póki czas, póki masz co dawać,
Póki masz rzeczy, póki masz siły,
Póki stać cię na serdeczną troskę,
Na współczucie, na uśmiech i radość.
Dawaj swoja pomoc, dawaj samego siebie,
Póki cię jeszcze trochę jest.
Wciąż wspominam słowa piosenki zespołu Papa roach- „Born with nothink, die with everythink”, które oznaczają „Urodzić się z niczym , umrzeć ze wszystkim”. Dla mnie słowo „wszystko” oznacza miłość bliskich, szczerą i oddaną przyjaźń, spełnione marzenia i rodzinę, która jest jak zastęp aniołów- podnosi mnie, gdy moje skrzydła zapomniały, jak latać.
Podążając do swojego życiowego celu, muszę nauczyć się dostrzegać rzeczy małe i cieszyć się z każdego nowego dnia. „Powinnam słuchać głosu serca. gdyż nie uciszę go nigdy. I nawet gdybym udawała, że nie słyszę o czym mówi, nadal będzie biło w mojej piersi i nie przestanie powtarzać tego, co myśli o życiu i świecie.” Mogę się zranić, ale tylko wtedy przeżyję życie w całości. Wiem, że jutro można zacząć wszystko od nowa, ponieważ jutro jest wolne od błędów.